ทุกครั้งที่ข่มตานอน ภาพเธอยังตามหลอกหลอนจนแทบบ้าทุกครั้งที่ข่ม ขาดสติ หมดปัญญา แม้แต่ผันยังผวา เห็นแต่หน้าเธอ กระวนกระวาย กระส่ายกระสับ กินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่อย่างนี้ เฝ้าถามหัวใจ เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่จะลืมได้ซักที ลืมคนไม่รักดี ที่ไม่เคยมีรักจริงให้กัน ความเจ็บฝังรากลึก ให้นึกจดจำ สิ่งที่เธอทำจะยังคงตอกย้ำ ช้ำถึงเมื่อไหร่ บ้าไปเลยซะดีกว่า ไม่ต้องรู้สึกรู้สาอะไร อยากลองเปลี่ยนหัวใจ เผื่อจะ..รักง่าย..ลืมง่าย..ได้อย่างเธอ *_หากเลือกเกิดได้ จะขอเลือกเกิดเป็นผู้ชายดูบ้างซัดครั้ง เเผ่อจะค้นเจอคำตอบว่า ผู้ชายมีสิ่งที่เรียกกันว่า หัวใจ บ้างมั้ย และเป็นสีอะไร_*
29 พฤษภาคม 2547 17:29 น. - comment id 276396
ฉันไม่สนใจหรอก ว่าเขาจะคิดยังไงกับฉัน เขาอาจจะไม่เคยเห็นตัวตนของฉันหรอก ว่าฉันอยู่ใกล้กับเขาขนาดไหน ฉันไม่เคยแคร์กับความรู้สึกตัวเอง ที่ต้องเหนื่อยและเฝ้าเสียใจ แค่ขอรับรู้เรื่องเขา ให้ได้สุขใจ อยู่เงียบๆข้างหลัง เท่านั้น.. ก็เกินพอ... แวะมาทักทายครับ
29 พฤษภาคม 2547 18:02 น. - comment id 276416
เศร้าจางเลย........ มาเป็นกำลังใจให้กับลูกผู้หญิงด้วยกันนะคะ แต่งกลอน แบบว่า...ลอกความรู้สึกได้ดีคะ เพราะดีนะคะ * * แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้คะ * *
29 พฤษภาคม 2547 18:11 น. - comment id 276424
อยากจะลืมเธอคนเก่า คนที่เคยตามเป็นเงาครั้งก่อน แต่ทำไมนะใจเจ้าสั่นคอน ไม่เคยลืมแน่นอนกับตัวเธอ ทั้งที่เธอนั้นเล่าเฝ้าลืมง่าย ทำให้ฉันเจ็บเจียรตายได้เสมอ แต่ตัวเรายังคงเฝ้าหลงละเมอ กับคำรักของเธอไม่รู้ลืม *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีค่ะ*-*
30 พฤษภาคม 2547 04:02 น. - comment id 276731
:)