ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล อุปะสัคคะใดใด ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้ จะโลดจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ่หวนคิดถึงเจ็บตาย
27 พฤษภาคม 2547 23:22 น. - comment id 275575
ไม่ได้เสียใจ .. กับน้ำตาที่ไหล นั่นมันจังหวะสับสน ผงเข้าตา พายุลม พัดวน น้ำตาจึงเอ่อล้น ออกมา แค่เธอบอกจะจากไป จะต้องร้องไห้ทำไมนักหนา ในเมื่อเธอไม่ได้ลา ไปไกลสุดตา แค่เพียงหนึ่งช่วงเวลา จะกลับมาแน่นอน ฮือ ใช่เยย เศร้าอย่างเดียว เหงา ห่วงหา
28 พฤษภาคม 2547 00:42 น. - comment id 275646
ดีใจที่ได้อ่านค่ะ แม้ว่าจะจะเคยอ่านแล้วก็ตาม ชอบค่ะชอบ
28 พฤษภาคม 2547 12:26 น. - comment id 275860
เพราะดีค่ะแต่คำที่ใช้แต่งเนี้ยเก่าจังนะค่ะ คงเป็นคำพูดสมัยก่อนสินะค่ะ ดีคะเพราะไปอีกแบบ
28 พฤษภาคม 2547 18:23 น. - comment id 275972
นัฐมาทักทายนะคะ