ใจบางๆ ห่างไกลไปปลายเมฆ เป็นดั่งเฉกเช่นวิหกบินพกพิน บินไปไกลไปสุดฟ้าขอบเวคินทร์ แม้ชีวินจะเปลี่ยวเหงาเศร้าอาลัย แม้รอคอยลอยล่องท่องท้องฟ้า ถวิลหาเฝ้ามองสองฟากฝัน รอวันคืนผ่านไปคล้ายไร้รัง จิตผูกพันธ์ตามหาสุดฟ้าไกล
27 พฤษภาคม 2547 21:10 น. - comment id 275481
หนึ่งหทัยไต่ไปบนโค้งฟ้า เอื้อมดาราหยิบมาเป็นคู่ขวัญ กว่าจะถึงฝันรัก..มลายพลัน แสนจาบัลย์รักนี้ที่เฝ้ารอ
27 พฤษภาคม 2547 22:09 น. - comment id 275509
นี่ๆ นายแต่งกลอนแบบนี้เป็นด้วยหรอ แต่งหวานซะด้วย อิอิ วันนี้คงทำงานเหนื่อยดิ ไปพักอย่าหักโหมนะ รักษาสุขภาพด้วยจ้า
28 พฤษภาคม 2547 00:06 น. - comment id 275605
ใจบางบางห่างหายไกลสุดกู่ ทำให้เรามองดูความหวั่นไหว ใจบางบางเงียบเหงาเศร้าเหลือใจ จึงอยากจะบินไปหาใครสักคน *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
28 พฤษภาคม 2547 01:46 น. - comment id 275688
เมื่อหัวใจติดปีกแห่งรัก จึงประจักษ์รักใช่หาได้โดยง่าย ยิ่งตามหายิ่งหลีกเร้นเล่นเล่ห์ลาย หากคิดหน่ายรักสูญหายคงใช่คืน ... นี่แหลค่ะ ความรัก ... ยิ่งหายิ่งหาย ... ยิ่งตามยิ่งซ่อน ... พออยู่ดีๆ ... ก็มาเอง ... ซะงั้น