ค่ำคืนนี้ดูเงียบเหงา ลมพัดมาน่าใจหาย มองไปข้าง- ข้างไม่เห็นใคร มองไปทางไหนช่างมืดมน ไม่นานฟ้าก็ส่งเสียง แล้วทิ้งไว้แค่เพียงเม็ดฝน ฟ้าร้องไห้ฟ้าคงทุกข์ทน ฟ้าคงสับสนวุ่นวายใจ อาจเพราะว่าฟ้าไม่เห็นดาว ฟ้าคงเศร้าเหงาจึงร้องไห้ คงเหมือนฉันที่ยังนั่งรอใคร ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ
22 พฤษภาคม 2547 18:34 น. - comment id 272538
ค่ำคืนนี้ดูเงียบเหงา ด้วยตัวเราที่เป็นอยู่ ยังอยู่อย่างไร้คู่ และหาอยู่ว่าผู้ใด เป็นคู่ชิดเคียงครอง ให้สมองครองสดใส มีสุขเต็มหัวใจ แถมสดใสในทุกวัน *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 พฤษภาคม 2547 19:53 น. - comment id 272559
เฮ้ย..อานนี้ช้านชอบอ่า หุหุหุ ฟ้าครืนครืน...พร้อมกับความทะมึนมืด.. ดูชาชืด..ไร้ความ..สดใส... ดังตัวแทน...ลึก-ลึก...ข้างในใจ.. ส่งถึงให้..เช่นอารมณ์..ของฟ้า.. ฝนตกพรำ..ละม้ายคล้ายคนเศร้า.. เช่นตัวเรา..เอ่อล้น..ปนอ่อนล้า มากมายไป..ที่เสียให้..กับน้ำตา ทุกหยดหยาด นั้นไร้ค่า สำหรับเธอ.. แวะมาทักทาย*-*และเป็นกำลังใจนะ แบวอ่า...
22 พฤษภาคม 2547 21:39 น. - comment id 272639
ค่ำคืนนี้ดูเงียบเหงา ด้วยตัวเราไม่มีใคร มืดมืดวังเวงใจ อยากให้ใครมานั่งเคียง ...เหงา ๆ ก็มาเป็นเพื่อนยามเหงา...