หากไม่คิดถึงคงไม่ตามหา หากไม่สบตาคงไม่รู้ใจ ฉันมีสิ่งหนึ่งที่เฝ้าเก็บไว้ หากไม่ใส่ใจคงไม่เก็บมัน มีคำคำหนึ่งอยากให้เธอรู้ หากได้เอ่ยดูคงรู้ใจฉัน แม้เคยฟังกี่หมื่นกี่แสนคำ ไม่เท่าคำฉันที่เอ่ย เพียงคำเดียว
20 พฤษภาคม 2547 10:53 น. - comment id 271156
ดีคับ เพราะจัง
20 พฤษภาคม 2547 13:18 น. - comment id 271208
แย่จัง ยังไม่มีใครแวะมาทักทายเลย
20 พฤษภาคม 2547 17:45 น. - comment id 271349
จะกี่หมื่นล้านถ้อยคำอันแสนหวาน ก็เพียงทุกในวันวานเก็บมาฝัน ยังไม่เคยเอื้อนเอ่ยไปไม่ยืนยัน แต่วันนี้ฉันยืนยันรักมากมาย *****แวะมาทักทายค่ะ กลอนน่ารักดีจังเลย*******
20 พฤษภาคม 2547 21:22 น. - comment id 271458
ความผูกพันธ์ เริ่มต้น นะหนไหน ใครตอบใน หัวใจ บ้างเล่าหนา จากวันคืน ผ่านพ้นไป...กาลเวลา รู้สึกว่า ความห่วงใย...เพิ่มทุกที ไม่ว่าจะอยู่นะหนไหน ขอให้รับรู้ไว้ ว่าห่วงใยเธอทุกที่ รับรู้และอบอุ่นใจที่เธอยื่นไมตรี นับแต่นี้ ขอมีเรา..ที่เข้าใจกัน มาแว้วววววววววววววววววววว พี่เมกมาแย้ว คิคิ วันนี้เขียนกลอนส่งให้ใครอ่ะ แหม่ มีรักก็ไม่บอกพี่เมกเลยนะ คิคิ ส่งแรงใจช่วยนะคนดี คิคิ
20 พฤษภาคม 2547 21:35 น. - comment id 271472
คนที่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของเราก็ ตัวเราเองนะ ไม่รู้สิ หากใครเป็นเรา คงไม่มี..... กะจิตกะใจ เราก็ต้องลุกขึ้นเมื่อ หกล้มบ้าง หากไม่ขึ้นจะมีมือที่ไหนล่ะมายื่นให้ การที่ลุกขึ้นสู้ได้นั้น คนที่เห็นก็จะปรบมือให้ เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ก็ เข้าใจ นะคะ แต่,,,,ยังมีใครที่มีความรู้สึก ไม่ค่อยดีทุกวัน
21 พฤษภาคม 2547 11:57 น. - comment id 271785
ก็น่าจะสู้ทุกวันค่ะ