มองผืนน้ำกว้างใหญ่ที่ไหลผ่าน ภาพวันวานยังตรึงอยู่ในฤทัยฉัน ที่แห่งนี้ที่เรามานั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เธอสบตาฉันแล้วบอกคำ ๆ นั้น ว่า รักกันหมดใจ ก่อนที่เธอจะจากไกลในวันนั้น เราไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน .... เธอถามฉันว่ารอได้ไหม ฉันไม่กล้าสบสายตา จึงหันหน้าหลบไป ภายในใจพยายามคิดไตร่ตรองดูให้ดี-ดี ฉันจะรอเขาได้ไหม? เฝ้าถามใจตัวเองในขณะนี้ ก็เพราะไม่มั่นใจว่าจะใช้เวลาอีกสักกี่ปี เธอคนดี .. คนของใจในวันนี้จะกลับมา มองกลับไป..โถเธอใย ... ทำหน้าเศร้า สายตาเธอจ้องมองไปยังภูเขาที่อยู่ตรงหน้า พระอาทิตย์เริ่มตก... ลาลับขอบฟ้า หมู่นกกาบินว่อนทั่วท้องนภา .... หารังนอน เธอเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ ความอบอุ่นแผ่ซ่านในใจ ... ไม่เคยรู้สึกมาก่อน สายตาเธอช่างแสนเศร้า ... เคล้าวิงวอน เห็นแล้วใจจะขาดรอน รอน ... กับสายตาที่อ้อนวอนของเธอ จะรอนะ ... ฉันน่ะรอเธอได้ แม้จะห่างไกลแค่ไหน ... นานเพียงใดทนรอได้เสมอ เพราะเราคู่กัน ... ฉันเกิดมาเพื่อคู่เธอ จะรอวันนั้นนะเออ ... วันที่เธอกลับมา นี่คือคำสัญญา ... ระหว่างเรา
14 พฤษภาคม 2547 14:01 น. - comment id 267553
มองสายน้ำไหลรินผ่านหินกรวด ความเจ็บปวดเบาบางค่อยจางหาย ขอความทุกข์ไหลตามสายน้ำไป แต่สายใยสวาทหวังนั้นยังมี.... รอเธอกลับมาสานฝันวันใหม่ กลอนเพราะมาก ชื่นชม ๆ
14 พฤษภาคม 2547 14:56 น. - comment id 267598
จะไกลจะห่งกันเพียงไหน จะรอคอยกับไปไม่ไหวหวั่น เพราะเชื่อในรัก ที่ผูกพัน ไม่มีวันเปลี่ยนกัน เพราะวันลา... เขียนได้ดีครับ.. อ่านแล้วหวิวหวิวในใจครับ....
14 พฤษภาคม 2547 18:43 น. - comment id 267776
อ่านแล้วซึ้งในอารมณ์เมกจังครับ ขอบคุณครับที่เขียนโดนใจเช่นนี้ให้อ่าน เมก
26 พฤษภาคม 2547 05:45 น. - comment id 274618
มาบอกกันได้ยังไง ว่าเธอไม่ได้..รักฉัน เห็นเธอเดินผ่านมาทีไร ก็...ยิ้มให้กัน แล้วรู้ไหมว่าฉันน่ะชอบเธอ เอาล่ะฉันจะตัดใจก้อได้ เมื่อเธอไม่สนใจก็จะไม่เพ้อ.... ..แต่ขอร้องยิ้มให้กัน บ่อย..บ่อย นะเธอ ไม่อยากเจอความเฉยชา ฯ พี่เมกนอนม่ะหลับครับ เลยเข้ามาให้กำลังใจอีกครั้ง กลับมาเขียนครั้งนะครับ พี่เมกคิดถึงอ่ะ