คืนดึก..ราตรีเต้นรำ มุมเดียวดายของคนใจช้ำยังร้องไห้ รำพันบทกวี บนลมพัดวีที่แกว่งไกว ใต้ท้องฟ้าสีหม่นไหม้ ชวนหดหู่ใจเหลือเกิน คิดถึงเจ้าชายคนหนึ่ง แต่ทำได้รำพึงอย่างพร่ำเพ้อ บนทุ่งหญ้าเขียวขจี ที่มีแค่ฉันกับเธอ แต่ฉันมันแค่เจ้าหญิงยิ้มเพ้อใต้แสงดาว คืนนี้จะมีใคร ปลุกปลอบคนที่ยังร้องไห้ ในซอกมุมของรักร้าว หญิงสาวที่ขลาดกลัว ยังโงหัวกับรอยช้ำมานานยาว ไม่เคยคิดว่ารักคือ สีขาว แต่คิดว่ารักคือสีดำ ดึกแล้ว--ดาวยังเต้น สิ่งที่ยังคงเห็นคือ ความชอกช้ำ กี่บทกวีที่เขียนไป ก็ยังไร้ใครที่อยากจะเอ่ยคำ เธอ..ผู้ที่เป็นรักไม่นิรันดร์ คือ เจ้าชายใจดำ-- ที่ฉันนอกใจไม่ลง
6 พฤษภาคม 2547 22:04 น. - comment id 262016
เขียนเล่นๆ อยากให้ออกมาแปลกน่ะ
6 พฤษภาคม 2547 22:17 น. - comment id 262039
เธอคือเจ้าชายใจดำ ที่ชอบทิ้งน้ำคำย้ำเพ้อเจอ ให้ฉันได้พบได้เจอ แล้วก็เผลอมอบใจให้ครอง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ ชอบบทสุดท้ายมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
7 พฤษภาคม 2547 01:08 น. - comment id 262153
**เจ้าชายไม่มีใจ แต่อัศวินที่อยู่ข้างๆคอยดูแลเจ้าหญิงนะ เจ้าหญิงลืมไปหรือเปล่า...มองข้ามไปหรือเปล่าจ๊ะ*** ***แต่งได้ไพเราะดีมากค่ะ...
7 พฤษภาคม 2547 11:25 น. - comment id 262320
เพราะค่ะ เพราะมากมายเลยค่ะ ปลาวาฬมาทักทายนะคะ