มาบอกอีกทำไมว่ายังห่วงหา ไปฟังอะไรผิดๆมา..ว่าฉันทำใจไม่ได้ โธ่เอ๊ย !! เดด็กๆ เรื่องเล็กจะตาย เห็นฉันฟูมฟายเมื่อไหร่กัน ไม่ต้องมาทำท่า สมเพช มีเมตตา เธอไปซะได้ ฉันก็ขออนุโมทนากรวดน้ำค่ำขัน สาธุ ! ไปดีเถอะนะ อย่างจองเวรกัน มดยังกัดเจ็บกว่านั้น...ฉันไม่เป็นไร ไม่ได้คร่ำควญถึงเธอเลยซักนิด ตั้งแต่เธอออกไปจากชีวิต..โลกยิ่งดูน่าอยู่สดใส ถ้ารู้งี้ เลิกซะตั้งนาน คงดีสบายอกสบายใจ _เพราะเจ็บไม่เท่าไร_ แต่ที่แค้นไม่หาย คือ .....เคยหลงผิดไปรักเธอ
4 พฤษภาคม 2547 13:49 น. - comment id 260173
อยากไปไป ไม่มีใคร คิดรั้งหรอก แต่อยากบอก แน่ใจ ไม่รักเขา ใจของตัว หัวใจ ใครจะเดา มองดูเข้า เปรียบไซร้ ใครจะดู ระหว่างมืด และสว่าง ใครสร้างเหตุ ใครทำเลศ ใครลวง กรอกเข้าหู ความเข้าใจ เจาะได้ ถ้าตรองดู ยิ่งไมรู้ ต้องรู้ สิทธิ์ทุกคน อย่าหุนหัน โทษกัน ตัวไม่ผิด หากได้คิดใจเขา เราน่าสน เป็นคำเขียน จากกลอน คนจนจน ที่ดิ้นรน เรียนรู้ รักอักษรา อรุโณทัย อาภาภัส
4 พฤษภาคม 2547 14:42 น. - comment id 260218
อยากไปก็ไปได้เลย ไม่ต้องเฉยมาเอ่ยบอก เพราะตัวฉันไม่เคยจะช้ำชอก และไม่เคยรักเธอหลอกคนดี *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
4 พฤษภาคม 2547 15:57 น. - comment id 260315
แต่งได้ดีมากครับ ชอบมาก เลย
4 พฤษภาคม 2547 17:10 น. - comment id 260415
ชอบค่ะชอบ ชอบมากๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากเลยนะคะ อิอิ อ่านแล้วได้อารมณ์ดี .. สะใจจัง .. เหอๆๆๆ แวะมาทักทายค่ะ