เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง

เจลใส

ฉันนั่งอยู่อย่างเดียวดายใต้ฟ้ากว้าง
ข้างกายร้างไร้คนมองต้องหมองเศร้า
จะโอบกอดแนบอิงได้ก็แต่เงา
ที่ตัวเขาหยิบยื่นเมื่อคืนลา
ฉันทำผิดคิดร้ายอันใดหรือ?
โทษจึงคือทำทัณฑ์ใจให้สมสา
ไหนเมื่อก่อนพร่ำบอกรักตลอดมา
เหตุใดชาเฉยไปไร้ไมตรี
ฉันยังนั่งเหม่อมองที่ท้องฟ้า
นึกถึงรักที่จากลามาหน่ายหนี
ฉันยังนั่งร้องไห้หน่ายฤดี
ไม่รู้หยุดสักทีใจขี้แย				
comments powered by Disqus
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    25 เมษายน 2547 07:24 น. - comment id 253739

    เหงาจังเลย
  • นางฟ้าซาตาน

    25 เมษายน 2547 08:48 น. - comment id 253769

    ++มาเป็นกำลังใจค่ะ++
    
    
    
  • tiki

    25 เมษายน 2547 13:30 น. - comment id 253901

    มาอย่าเดียวดาย ไปอ่านกลอนอ่านร่ายทั้งหลายให้หมดให้สิ้น ทักทายผู้คนนะคะ
  • พู่กันของหูกวาง

    25 เมษายน 2547 18:24 น. - comment id 254016

    มาเยี่ยมครับผม..บทกลอนไพเระมากนะครับ *-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน