ตะวันดับลับฟ้าพาให้เหงา ยืนซึมเศร้าโศกครวญโหยหวนหา ตั้งแต่สายบ่ายคล้อยคอยเธอมา ล่วงเวลาเลยค่ำจำต้องจร เดินคอตกซกเหงื่อเบื่อหมองหม่น สุดจะทนทานไหวใยหลอกหลอน เห็นท้องฟ้าคราค่ำช้ำแน่นอน แสนร้าวรอนอาลัยใยเธอลวง สายลมจัดพัดกายไม่คลายจิต ขาดคนชิดเชยใกล้ให้แหนหวง เธอจับจองครองใครได้ทั้งปวง มิเคยท้วงถามถึงซึ่งท่าที ฉันคงโง่โงหัวกลัวเธอหน่าย รักคงคล้ายยาขมพรมสอดสี นับแต่นี้ไม่มีใจให้คนดี ขอลาหนีแหนงหน่ายตายทั้งเป็น 24 เมษายน 2547
24 เมษายน 2547 06:25 น. - comment id 253212
ทำไมวันนี้เศร้าจัง สวัสดีตอนเช้าๆค่ะ
24 เมษายน 2547 06:45 น. - comment id 253220
นี่คุณคับเวลาเขียนกลอนนะทำไมไม่เอา sex มาเกี่ยวบ้างจะได้มันไง
24 เมษายน 2547 08:55 น. - comment id 253271
ตะวัน..ไม่ดับค่ะ.. แอบมาขึ้นแถวนี้แล้ว... เขียนได้ดี..น่ะ... อ่านแล้วเศร้าดี... แต่อย่าเบื่อ..อย่าหน่ายเลยน่ะ.. ก็ไปดูตะวันดับ..ทำไมหล่ะค่ะ.. เปลี่ยนมาดูตะวันยามเช้า..บ้างซิ..
24 เมษายน 2547 10:08 น. - comment id 253304
ตะวันไม่มีวันดับ หัวใจก็อย่าดับตามเลยค่ะพี่นกตะวัน สู้ๆๆ
24 เมษายน 2547 12:34 น. - comment id 253392
ตะวันจาดับได้งาย ไม่งั้น จาเปนนกตะวันได้งายใช่ป่ะ สู้ๆค่ะ พี่แต่งกลอนได้เยอะมากมาก คงชอบมันมากมากน่าดูเลย ใช่ป่ะ
24 เมษายน 2547 12:46 น. - comment id 253399
เห็นด้วย..
24 เมษายน 2547 12:54 น. - comment id 253406
เพราะมาก ๆ อ่านรื่นดีครับ ตะวันรอจะดับและลับหนี โธ่ตะวันส่องแสงแรมปี ไหนมาวันนี้จะจากจร
24 เมษายน 2547 19:13 น. - comment id 253562
ขอบคุณทุกคนครับที่เข้ามาร่วมอ่าน คนเรา บางครั้ง บางวัน อาจรู้สึกเศร้า หรือเหงาบ้าง คงเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต จะมีสุข อยู่ทุกครั้ง ทุกวัน คงเป็นไปไม่ได้ จริงไหมครับ วันนี้ขอเศร้าบ้างแล้วกันนะครับ