โอ้ความเหงา เจ้าช่าง แสนโหดร้าย เจ้าช่างคล้าย มีดคม คอยเชือดเฉือน ความทรงจำ ในอดีต ยังย้ำเตือน ไม่ลางเลือน ตามวัน และเวลา ลมยิ่งพัด ยิ่งย้ำ ความเจ็บปวด ช่างร้าวรวด ในใจ ยากรักษา ยิ่งนานวัน ใจมัน ยิ่งอ่อนล้า ฉันคงลา ด้วยใจ ที่ทุกข์ทน ความเจ็บนี้ ที่ฉัน เคยก่อไว้ ทำให้ใคร เศร้าตรม และขื่นขม รับรู้แล้ว ความปวด ร้าวระทม ดั่งเหมือนจม ลงสู่ ราตรีกาล ไม่อาจหวน คืนกลับ สู่วันเก่า ไม่อาจเล่า ความเจ็บ ที่หนักหนา ตอนนี้ฉัน มีเพียง หยดน้ำตา ที่ไม่ช้า ก็จาง ไร้ร่องรอย
ปะการังสีเงิน 23 เม.ย. 2547 20:48 น. - ID 51978 
663
5
0
24 เมษายน 2547 02:10 น. - comment id 253174
ความในใจครั้งสุดท้าย บัดนี้กลายเป็นความคิดถึงอยู่ห่าง ๆ ยังบอกกับเธอที่รักนะรักไม่จืดจาง เธอไม่ควรวางรักแล้วจากจร ความในใจครั้งสุดท้าย
24 เมษายน 2547 06:49 น. - comment id 253223
อ่านแล้วเหงา ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าตามนะคะ
24 เมษายน 2547 09:49 น. - comment id 253295
อ่านแล้วเศร้า..ตาม เช็ดน้ำตา..ซะ.. ความหลังก็คือ..ความหลัง... ปล่อยความหลังไว้ข้างหลัง.. แล้วไปตามความฝัน.. เอาข้างหน้า..ดีกว่า
24 เมษายน 2547 11:46 น. - comment id 253376
ขอบคุณค่ะ แล้วจะสร้างผลงานใหม่ๆมาให้ติชมอีกน่ะค่ะ รู้สึกดีจัง มีคนให้ความเห็นแบบนี้ เป็นกำลังใจมากเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะ
24 เมษายน 2547 16:36 น. - comment id 253488
เขียนดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
