ยังไงก็โกรธเธอไม่ลง พยายามเกลียดและลืมเธอ แต่มันก็ทำไม่ได้... ยังคงคิดถึงเธอ... ยังคงต้องการเธอ... และยังคงอยากให้เธอมาอยู่ข้างๆเหมือนเดิม ภายนอกฉันอาจดูเข้มแข็ง ดูแข็งแกร่งไม่มีวันหวั่นไหว ใครจะรู้ในใจนั้นแอบร้องไห้ ต้องทนดูเธอมีใครต่อใครมากมาย ฉันไม่มีวันเสียน้ำตาหอก ปากบอกออกไปแต่ใจหาย เพราะจริงๆแล้วยังรักเธอมากมาย ไม่อยากลายเป็นแค่คนอื่นคนไกล อ้างว้าง... เปล่าเปลี่ยว โดดเดี่ยว เดียวดาย ใจหาย ไม่มีเธอ... เจ็บ... ทน...ทุกข์ รอเธอ เผื่อจะได้เจอ เผื่อจะมีวันนั้น เพราะรักเธอ...
21 เมษายน 2547 15:21 น. - comment id 251457
อยากให้เพื่อนๆทุกคนได้รับรุ้ถึงความรู้สึก ความเปล่าเปลี่ยวเมื่อรู้สึกว่าขาดเขาคนนั้นไป
21 เมษายน 2547 16:04 น. - comment id 251507
รู้แล้วครับ .. วิจิตรมาเป็นเพื่อนคนขี้เหงาครับ
21 เมษายน 2547 16:34 น. - comment id 251551
ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ ด้วยรักที่มี..พร้อมให้เธอเสมอ วันใดพลาดพลั้ง..ทุกข์ประดังกว่าที่เคยเจอ ฉันจะคอยโอบกอดเธอไม่ให้อ้างว้างเดียวดาย ++กลอนซึ้งจังเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ++
22 เมษายน 2547 10:28 น. - comment id 252015
ไพเราะจัง ทางเดินอาจไม่ราบเรียบเสมอไป... บนเส้นทางที่ขลุขละ ลำบาก เธออาจเหนื่อย อาจหยุดพัก เมื่อถึงเส้นทางที่ราบเรียบ เธอจะเห็นคุณค่าของเส้นทางที่เดินอยู่ เมื่อเธอมองย้อนกลับไปที่เส้นทางขลุขละที่เดินผ่านมา เธอจะมีรอยยิ้มที่ภูมิใจกับตัวเองอย่างเงียบๆ