ฟ้าสีครามยามเย็นเห็นยิ่งเศร้า ใยเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวยามเหลียวหา ไร้เมฆามาลอยคล้อยผ่านตา ช้ำจริงหนาหนอเราเคยเฝ้ามอง หรือเธอไปไม่หวนทวนกลับมา รักไร้ค่าของฉันพลันหม่นหมอง เห็นอะไรให้ช้ำน้ำตานอง แค่ยืนจ้องเจ็บอกเหมือนตกมา ิอนิจจาครานี้มีแต่ช้ำ นภาฉ่ำกลับเฉาเศร้านักหนา ครามเคยสวยด้วยดีสีสดตา หมดคุณค่าขุ่นลงต้องปลงใจ จำต้องลาฟ้าค่ำทำใจยาก มิอาจจากจดจ้องมองฟ้าใส ยิ่งมืดมัวหม่นหมองยิ่งข้องใจ เธอใช่ไหมไม่มาพาฉันตรม แด่ คุณ Sun Strom เจ้าของบทกวี Blue Sky 18 เมษายน 2547
นกตะวัน 18 เม.ย. 2547 21:50 น. - ID 51503 
441
1
0
19 เมษายน 2547 01:21 น. - comment id 249590
น่าชื่นชม ผลงานภาษาสวยนะ
19 เมษายน 2547 10:26 น. - comment id 249711
เข้ามาอ่าน มัยหละ จึงเศร้านัก เข้ามาทัก แล้วไง เป็นเช่นนี้ บลูสกาย สวยน๊ะ เป็นคนดี แต่ไงพี่ มีแต่เศร้า เหงา ๆ จัง รับใส่เกล้า กลอนเศร้า ๆ ของเจ้าพี่ มัดหมี่มี เรื่องจะบอก อย่าสิ้นหวัง ทำตัวใหม่ มองฟ้า เหมือนพลัง ลุกขึ้นนั่ง มองใหม่ นะพี่ยา ฟ้าสีคราม ยามค่ำ นั่นมองเห็น ความร่มเย็น แผ่ไป ไกลสุดหล้า อยู่ซีกไหน ทำไร ร้อนหลบหน้า เพราะเพียงฟ้า เปลี่ยนเป็น เช่นสีคราม มุมมองหนึ่ง ของคน ล้วนแตกต่าง อย่าอ้างว้าง เปลี่ยวเหงา เศร้าเลยหนา มาสนุก รักใสใส ในดวงตา ทำคุณค่า ให้ตัว อย่ากลัวเอย ขอบคุณค่ะพี่ที ที่กรุณาแต่งกลอนให้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
