ชีวิต ความฝัน และโลกพระจันทร์ในความจริง

..สีน้ำฟ้า..

ชีวิตวันที่ไม่มีคุณเคียงข้าง
เรื่อย..เรื่อย.. ร้าง..ร้าง .. และอ้างว้างอยู่เสมอ
เหงาไม่อยากออกไปพบ ไปเจอ
สมองเบลอ..เบลอ ไม่มีฝัน ไม่มีผูกพัน ไม่มีเรา
ชีวิตต่อมา.. วันที่มีคุณมาเคียงข้าง
หัวใจไม่รกร้าง ไม่มีที่ว่างให้ความเหงา
เดินบนแต่ละเส้นทาง มีคุณมาเป็นเงา
คู่คิด คู่เศร้า คู่เรา คู่เคียงกันไป
ชีวิตหลังจากนั้น..กลับมาดังเดิม
ใครอีกคนที่มาเพิ่มเติม เริ่มผลักไส
ส่วนที่เต็มค่อย..ค่อยแหว่งวิ่นไม่ต่างอะไร
กับพระจันทร์ดวงใหญ่ เริ่มแรมร้างเลือน
ชีวิต..ผกผันจริง..จริง
แปรเปลี่ยนแล้วแน่นิ่ง.. ใครจะมาเหมือน
ทุกรสชาดผลัดกัน วนมาเยือน
แต่หัวใจก็ไม่เคยบิดเบือน ยอมรับทุกอย่างที่เป็นมา
ชีวิต ก็คือ การเริ่มต้นเมื่อสิ่งสุดท้ายจบ
ชีวิต ทำให้ได้พบสิ่งที่ฉันค้นหา
ชีวิต ทำให้ได้รัก ได้เรียนรู้ผ่านห้วงเวลา
ฉันก็ถือว่า.. ชีวิตเต็มค่าเมื่อได้เกิดมาเป็นคน
ชีวิตที่เริ่มแหว่งวิ่นเหมือนพระจันทร์
อีกไม่กี่วัน คงจะมีใครสักคนมาเติมเต็ม
ชีวิตแม้ไม่ยาวนานเหมือนโลกพระจันทร์
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะฝันหาใครอีกคนมาอยู่เป็นคู่เคียง