.....เธอรู้ไหมมีใครเขาร้องไห้ กลัวความไกลพรากเธอไปในวันนี้ กลัวเหลือเกินความรักความภักดี จะมีค่าเพียงผงธุลีในใจ .....ฉันกลัวว่ากาลเวลายาวนาน จะมาหารรักของฉันรู้ไหม กลัวฉันกลัวเธอที่รักจักเปลี่ยนไป กลัวฉันกลัวใครแทนที่กัน .....ใครกลัว...ระยะทาง...กาลเวลา...จะทำให้คนรักเราเปลี่ยนแปลงบ้าง ยกมือขึ้น......เร้วววว
6 เมษายน 2547 19:54 น. - comment id 242439
เกิดเป็นคู่กันแล้วไม่แคล้วคลาด...ยังไงก้อเป็นของเราวันยังค่ำ.. **--**
6 เมษายน 2547 23:03 น. - comment id 242531
ยกด้วยคนค่ะ .... กลัวจริงๆเลย
6 เมษายน 2547 23:56 น. - comment id 242567
ระยะห่าง ทางไกล ข้าไม่หวั่น แม้เป็นฝัน วันห่าง ทางริบหรี่ อุปสรรค หนักขวางกั้น กันชีวี ข้าพร้อมพลี ใจกาย เพราะหมายปอง แม้โลหิต จากกาย หายระเหย ไม่เกรงเลย แม้ความห่าง ทำผยอง ลมหายใจ ทุกครั้ง ยังเฝ้ามอง แค่เพียงจอง ปองรัก ไม่หักใจ แวะมาเยี่ยมเยียนคับ ไม่กลัวหรอก ระยะทาง กับ กาลเวลา
7 เมษายน 2547 08:31 น. - comment id 242659
น้ำใส เราว่านะเราก็คู่กับเขาแหละ แต่เขาคงเป็นคู่คนอื่น แห่ะ แห่ะ Completely..เราพวกเดียวกันเหรอ งั้นยกสองมือเลยเนอะ เชา...เข้มแข็งจังเลย สอนเราบ้างนะอบยากเข้มแข็งบ้าง
11 เมษายน 2547 13:17 น. - comment id 245278
หากสองใจผูกพันยั่งยืนนาน..ใยจักต้องคลอเลียอยู่ทุกคำเช้า....