.....ปลอบเพื่อนมาวันนี้วันที่สี่ เอาไงดีทั้งปลอบทั้งขู่ด่า เสียเข้าไปเสียให้ตายเลยน้ำตา เผื่อชาติหน้าเขาจะกลับมารักแก .....เพื่อนจ๋าเพื่อนเพื่อนจ๋าอย่าร้องไห้ ร้องไปไยใครเขาไม่แยแส ก็ยังมีฉันไงเป็นเพื่อนแก คอยเทคแคร์แลดูอยู่ร่ำไป .....โอ๊ย!เอาไงทำไมไม่หยุดเศร้า ไปรักเขาเขาก็ยังผลักไส สรุปแล้วชีวิตนี้แกเอาไง ขาดเขาไปอยู่ไม่ได้วายชีวี .....ลุกขึ้นมากินน้ำกินข้าวบ้าง ก่อนที่ร่างของแกกลายเป็นผี แล้วต่อไปใครเขาจะไยดี มารักผีสิงที่ในร่างคน.. .....อืมม์..มันวันที่สี่แล้วอ่ะนะ..ไม่แตะข้าวและน้ำ เพื่อนบางคนบอกว่าอาการแย่..ปลอบเขาด้วยคำพูดดีดีมาเยอะแล้ว พอด่าเขา เราก็โดนด่าอีก เดี๋ยวเพื่อนคิดสั้นทำไง โทษทีละกันว่ะ...อารมณ์ร้อนไปนิด...แต่อยากให้สำนึกนะ เป็นห่วงแล้วก็รักนี่นา...
6 เมษายน 2547 11:07 น. - comment id 242239
ณ ปัจจุบัน เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย ...เจอแบบนี้ก็เซ็งเนอะ.. ตอนเราไม่เห็นอะไรขนาดนี้เลย..
6 เมษายน 2547 11:53 น. - comment id 242251
^^ แหะๆ ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนคุณด้วยละกันค่ะ
6 เมษายน 2547 15:40 น. - comment id 242359
เปงกำลังใจให้อ่า
6 เมษายน 2547 20:11 น. - comment id 242445
...น่าเห็นใจ...ทั้งสองคนแหละ.. ทั้งคนปลอบ...และโดนปลอบ... **--** เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ...ทั้งสองคนแหละจ้า
6 เมษายน 2547 22:53 น. - comment id 242521
โห โหดถูกใจ เอ๊ยบ่จั๊ย แบบว่าขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนคนนั้นด้วยคนค่ะ **กลอนเพราะดีค่ะ มาทักทายนะคะ**
7 เมษายน 2547 05:14 น. - comment id 242641
มาเป็นกำลังใจให้เพราะตัวเองก้เป็นเหมือนกัน ไม่กินข้าวกินปลา กินน้ำกะแต่งกลอนอย่างเดียว เฮ้อ ขอให้หาย ไว ไว นะคะ
7 เมษายน 2547 08:21 น. - comment id 242658
ขอบคุณค่ะ เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วมีแรง มันก็ร้องไห้อย่างเดียว