~เหตุผล~

ตฤณ

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา..
ฉันเห็นเธอเดินไปกับเขา
จูงมือกันประสานสัมพันธ์ยืนยาว
ยิ่งเห็นยิ่งปวดร้าว .. ดวงใจ
วันจันทร์ถัดมา..
ไม่อยากเสียน้ำตา และร้องไห้
กลั้นใจถามเขาคนนั้นเป็นใคร
คำตอบที่ได้ก็ตรงกับที่ใจพิจารณา
เพื่อนของเพื่อน แฟนของเพื่อน..
ไร้เรื่องราวจะลบเลือนปริศนา
อย่ายุ่งกับเพื่อนของเธอหนักนะระวังวาจา
ถูกกล่าวหาว่ายุ่งหนักหนา เรื่องส่วนตัว 
               หลังจากวันนั้นก็เห็นเธอกับคนนั้นอยู่เสมอ ฉันไม่กล่าวว่าอะไรไม่เคยกล่าวโทษเธอ ทำได้อยู่เสมอ เสมอ คือทำใจ  จวบจนมาถึงวันนี้ เราคุยกันเรื่องเดิมเพราะว่ามันเริ่มหนาหูเข้าทุกวันๆ แล้วหัวใจฉันก็เกินกว่าจะเยียวยาได้ เหตุผลที่ฉันหยิบยกมาพูดไป ตั้งใจนะ ตั้งใจฟังดีๆ
 ไม่ใช่ว่าจะหาฝ่ายผิด
ไม่อยากให้เธอยึดติดกับรักฉัน
คนเราต่างมีเหตุผลส่วนตัวสารพัน
และเหตุผลเหล่านั้น มันก็ไม่เหมือนกันเกือบทุกคน
ร้างรัก ไร้ห่วง หรือก็เปล่า..
คำว่า เรา ยังคงมั่นไม่สับสน
ติดอยู่ตรงบางสิ่งให้ใจร้อนรน
กับเหตุผลของบางคนของหัวใจ
วันวาน ก็ย่อมเป็น วันวาน..
ไม่อยากเก็บมาคิดฟุ้งซ่านให้ร้าวไหว
เธอบอกกันว่าเพื่อน เลยเตือนหัวใจไว้
อย่างอแง ร่ำไร เดี๋ยวเธอจะว่าเราได้ .. ร้อนรน ..
ไม่เคยชินกับการเสียคนรัก...
หากแต่เพียงเธอทึกทักให้หมองหม่น
ฉันคนนี้นอกใจเธอ .. เลิกคิดซะ .. เลิกกังวล
มีหลายร้อยเหตุผลที่เธอจะกล่าวลา..
หากแต่เพียงอย่ากล่าวโทษว่าฉันผิด
คิดเพียงนิดก่อนที่เธอจะกล่าวหา
เสียทั้งเธอ .. ได้ทั้งความผิด .. เสียทั้งน้ำตา
คุ้มแล้วเหรอที่เธอจะมากล่าวโทษกัน..
ยินยอมจากไปด้วยดี..
อย่าเสียเวลาหาฝ่ายผิดตรงนี้แล้วเย้ยหยัน
อะไรเป็นอะไร คิดหรือว่าฉันจะไม่รู้ทัน
เพียงแต่อยากจะให้เราจากกัน .. แล้วคนบอกลาเป็นฉัน .. แค่นั้นเอง