มีบางครา ความรู้สึกที่ลึกล้ำ เหยียบย่ำ ย้ำในหัวใจเศร้า เมื่อมองเห็นเส้นทางระหว่างเรา เงียบเหงาหว่าเหว่วังเวงจำ วันนี้พรุ่งนี้หรือที่ไหน เมื่อดอกไม้โรยหล่นคนเหยียบย่ำ ร่องรอยรักจักมีเพียงสีดำ รักของเราคือ...นาฎกรรมอำลา รำลึกถึงใครบางคน...
29 มีนาคม 2547 14:24 น. - comment id 238012
เมื่อดอกไม้โรยหล่นคนเหยียบย่ำ ร่องรอยรักจักมีเพียงสีดำ รักของเราคือ...นาฎกรรมอำลา .................... อ่านแล้วขนลุกเลยอ่ะ...ชอบค่ะ..
29 มีนาคม 2547 15:35 น. - comment id 238070
คุณโกโกโกโสไม่ค่อยเข้า หรือว่าเข้ามาไม่ได้คะ หรือว่า เข้ามาแล้วโพสไม่ได้ แต่มาก็ทีไร ก็อ่านงานคุณเเสมอคะ บางเรื่องอ่าจไม่ตอบ บางเรื่องตอบ แต่อ่านเสมอคะ บทนี้เศร้าเหงานะคะ
29 มีนาคม 2547 15:46 น. - comment id 238081
ผมหรือป่าววววว..
29 มีนาคม 2547 18:16 น. - comment id 238155
กลอนเพราะดีครับ..แต่คำว่านาฏกรรมอำลาคืออะไรหรือครับ..*-*
29 มีนาคม 2547 20:08 น. - comment id 238209
....ถมเถไปใช่เหยียบแล้วเงียบหาย ไชโป๋ขายรุมกันเหยียบไชเท้าหนู โลหลายสิบหยิบราคาคว้ามาดู รักยังอยู่แม้โดนเหยียบคนยังชิม แถมยังหวานยำดองผัดชะงัดนัก กินแล้วรักสาคูกระจุ๋มกระจิ๋ม ผสมใส่สอดไส้หอมน่ากิน รักมิสิ้นนาฏลีลายังเบิกโรง
30 มีนาคม 2547 00:45 น. - comment id 238405
วันนี้พรุ่งนี้หรือวันหน้า รักก็จางร้างลาพาใจเศร้า เมื่อไหร่นะจะเปลี่ยนผันวันเบาเบา มีแต่สุขไม่ทุกข์เศร้าเข้าใกล้กาย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
30 มีนาคม 2547 01:24 น. - comment id 238435
กังหันต้องลมหมุนวนก็เหมือนกับความรักที่เปลี่ยนแปลงไปฉันนั้น อย่าไปยึดติด อิอิ