ความเหงา..เชียงใหม่..ดอกไม้สีเทา

หนึ่งนะ

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

นั่งกินไอติมอยู่ข้างทาง...
ผู้คนคิดต่าง ใจต่าง เดินขวักไขว่
แอบเห็นใครอื่นเขา จับมือกันเบาๆ เป็นหวานใจ
แววตาก็เริ่มร้อนเป็นไฟ ก็น้อยใจเธอคนดี

ปล่อยให้ฉันมาเดินไกลบ้านอยู่คนเดียว
แปลกที่ไม่เป็นไรแต่ใจมันเปลี่ยว ฉันเดือดร้อนเรื่องนี้
ไม่มีเวลาให้กันบ้าง อยากชวนเดินทางก็ไม่ว่างซักที
นั่งซึมคนเดียวอยู่ตรงนี้ รู้ไหมคนดีว่าเหงาจัง...

ไอติมมะนาว รสหวานแต่ใจมันกร่อย
ก็เธอเล่นลืมกันบ่อยๆ คงไม่ไหวมั้ง
อุตส่าห์ประชดเธอมาเที่ยวคนเดียว งอนจริงโกรธจัง
แค่เสียงเธอก็ไม่คิดจะโทรมาให้ได้ฟัง ใจดำจริงๆ

เดินคนเดียว คนกินเดียวมาหลายวัน
ได้ทบทวนอะไรในใจฉัน เมื่อยามที่มันหยุดนิ่ง
ไม่มีเธอก็อยู่ได้ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายคงต้องยอมรับความจริง
กลับไปคราวนี้หัวใจฉันมันมีบางสิ่ง อยากสารภาพกับเธอ


...............
เคยมั้ย
งอนใคร แล้วเขาก็ไม่รู้ตัวสักที
ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง
คิดว่าเราไม่ได้สำคัญ จนละความใส่ใจวางไว้
หรือทำใจยอมรับสิ่งที่เราเป็นได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
 แล้วถ้าความคิดของคนนั้นเราก็ไม่รู้
แล้วเราจะทำยังไงดี
แยกกันไป โดยที่ยังไม่มีอะไรกระจ่าง
เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวด ที่เราสร้างขึ้นมาเอง
หรือหันมาจับเขาคุยกันว่า

..ยังแคร์กันอยู่บ้างไหม....


*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*