เป็นเพียงคน นั่งเรือน้อย คอยข้ามฝั่ง ด้วยความหวัง ว่าจะไป ให้ถึงฝัน คนพายเรื่อ คงรำราญ นั่งทุกวัน มาแบ่งปัน ความรักเขา ตั้งครึ่งใจ คนพายเรือ แสนใจดี มีที่นั่ง พร้อมคอยฟัง เรื่องราว อันสดใส ส่งประกาย ด้วยแรงรัก จากดวงใจ แล้วทำไม คนพายเรือ ต้องร้างลา ขอได้โปรด อย่าผลักใส ให้ไปห่าง อย่าทิ้งขว้าง ให้วังเวง มันช้ำหนา ขอได้นั่ง เรือลำน้อย ลอยนาวา ไปจอดท่า คนพายเรือ ได้ไหมเอย
23 มีนาคม 2547 16:52 น. - comment id 235573
ส่งกำลังใจให้คุณมัทค่ะ มานั่งริมธารดูด้วยกันค่ะ เขาอาจกำลังไปแอบนอนพักก็ได้คะ อออิ
23 มีนาคม 2547 18:49 น. - comment id 235632
อยากจะให้คนพายเรือเชื่อคำฉัน ว่าต้องการจะผูกพันมั่นเสมอ หากเธอพายไปแห่งไหนขอให้เธอ รับฉันไปเสมอนะเธอคนดี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ นึกแล้วว่าคุณมัทไม่ปล่อยคนพายเรือให้พายไปลำพังแน่เลยค่ะ อิอิ*-*
23 มีนาคม 2547 19:45 น. - comment id 235675
พี่มัทไปไหนมาคะ รอตั้งนาน......เดี๋ยวก้องอนซะหรอก
23 มีนาคม 2547 21:53 น. - comment id 235744
นั่ง มอไซค์ ได้ไหม อ่ะ อิอิ ไปส่งถึงฝั่งเลยนะ แตนานหน่อย เพราะว่าต้องข้ามสะพานไง