รักขย้ำ กรรมขยี้ จนปี้ป่น ใจทุกข์ทน กมลพรั่น หวาดหวั่นไหว ทุกข์ท้อทับ ท้อทับทุกข์ เร้ารุกใจ จึงตัดรัก ตัดอาลัย ...จำใจลา
17 มีนาคม 2547 21:52 น. - comment id 232552
ว่างเว้นงานก็แวะเวียนมาให้กำลังใจกันจ้า..
18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232625
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง
18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232626
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง
18 มีนาคม 2547 01:08 น. - comment id 232627
.....ลาที่ต้น ล้นที่ตา พาสนุก หยิบเชือกลุกเดินหายไปในสวน ผูกเข้าแล้วที่ต้นพริกหยิก หรีอ ยวน รักล้วนๆ หวลหารัก หักไม่ลง
18 มีนาคม 2547 04:10 น. - comment id 232649
พึงระลึก นึกรำพึง ถึงกรรมเก่า ทางของเรา ทางของเขา อาจผ่านผัน นับขื่นขม ให้เป็นครู อย่าทุกข์ครัน คงถึงวัน ผ่านพ้นกรรม ให้จำทน
18 มีนาคม 2547 17:58 น. - comment id 232993
รักขย้ำ ซ้ำขยี้ รักปี้ป่น.. เหมือนไฟลุก...ไฟลน..ทนไม่ไหว... ใจมันทุกข์...สุดถ่อ...ท้อหัวใจ... จึงตัดจาก...ตัดใจ...ไม่ใช่เธอ.... *----* แต่งได้ดีจังเลย... แต่ของน้ำใสเนี้ย...อาจจะทะแม่งๆ นะ...อิอิอิ
21 มีนาคม 2547 13:15 น. - comment id 234245
ตัดใจลาลาจากใจไม่ให้เห็น พอแล้วเซ่นความรักที่หนักหนา ลืมให้ลงปลงในจิตคิดนานมา ตัดอุราไม่ห่วงหาค่าของเธอ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 มีนาคม 2547 17:23 น. - comment id 235053
กลอนไพเราะจัง.....ดาหลามาให้กำลังใจนะคะ