เรื่องราวระหว่างเธอและฉัน ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรหนักหนา เพราะสำหรับเธอฉันคงเป็นได้แค่เพื่อนคนหนึ่งที่คุ้นตา แต่รู้บ้างไหมว่าเธอมีคุณค่าสำหรับฉันเพียงใด เก็บความในใจไว้จนกระทั่งวันจากลา ก็ยังไม่กล้าที่จะบอกว่าฉันรักเธอแค่ไหน เพราะกลัวจะทำลายมิตรภาพ..ที่มีหากพูดออกไป เลยได้แต่เก็บมันไว้.มองเธอกับเขาแล้วกล้ำกลืนน้ำตา ก็ได้แต่ยิ้มแล้วขอให้เธอกับเขาไปกันได้ดี แล้วเก็บใจที่บอบช้ำที่มีเก็บรักษา ก็หวัง..ว่าซักวันเธอคงจะหันมา และเมื่อถึงตอนนั้น..ฉันคงกล้าพอที่จะบอกว่า..รักมากเพียงใด
13 มีนาคม 2547 17:55 น. - comment id 230244
เซ็งอะไรกัน.... มาให้กำลังใจออกขนาดนี้... อย่าเซ็งเลยน่ะคนดี...
13 มีนาคม 2547 19:19 น. - comment id 230275
***********แค่ให้เค้าได้มีความสุขก็ดีใจแล้วเนอะ****
13 มีนาคม 2547 20:27 น. - comment id 230297
***** นี่ก็แต่งได้ดีมากแล้วจ๊ะ ***** ..เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างรึป่าว ช็อกโก... อิอิ ^__^ (( เราเคยเจอล่ะ เฮ้ย ..ช่วยเซ็ง ))
14 มีนาคม 2547 00:14 น. - comment id 230410
ก็ได้แต่ยิ้มเมื่อเธอไปกับเขา ส่วนหัวใจของเราก็ต้องอับเฉาอยู่อย่างนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอกนะถ้าเธอสุขชีวี ฉันคนนี้ก็สุขฤดีเกินพอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
14 มีนาคม 2547 21:40 น. - comment id 230869
ภูตะวัน..ตะวันรอน.........ค่า ไม่เซ็งแล้ว..ขอบคุณมากนะคะ เด็กหญิงสานฝัน.....จ้า อืมๆเห็นด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะจ้ะพี่เด็กหญิง กะดาษกาว.......ก็อืม เคยสิจ้ะช็อกถึงแต่งได้ไงแต่มันก็นานแล้วล่ะ...^___^ ผู้หญิงไร้เงา.........ขอบคุณค่ะ ดีใจจังที่ชอบ......