จากบ้านนามาอยู่กรุงใจมุ่งหวัง หาสตังค์หวังใช้ยามขัดสน งานเหนื่อยหนักเช่นไรใจจำทน เพราะความจนบีบคั้นกลั้นใจมา มองตะวันสีแดงสาดแสงฉาย จึงเอนกายพักผ่อนเพราะอ่อนล้า งานลำบากยากเข็ญเค้นกายา มองท้องฟ้าใกล้ค่ำตอกย้ำใจ คิดถึงพ่อและแม่ที่แก่เฒ่า หัวอกเราอั่งอุกทุกข์แค่ไหน ป่านฉะนี้จะอยู่กันเช่นไร จิตหวั่นไหวห่วงหาน้ำตาคลอ คิดถึงแฟนคนดีรู้บ้างไหม ว่าใจใครคนนี้ที่คิดต่อ อยู่ทางนั้นเจ้าจงอดใจรอ ไม่นานหนอจะกลับมาหายาใจ.....
8 มีนาคม 2547 12:17 น. - comment id 226847
คิดถึงแฟนๆกลอนทุกๆคนด้วยครับ หลังจากห่างหายไปนาน เพราะ ร.ร.ปิดเทอม วันนี้จึงมาฟังผลสอบ ได้เกรดเฉลี่ย 3.73 ครับ จึงถือโอกาสมาเยี่ยมและแต่งกลอนฝากไว้ อยู่ที่บ้านผมไม่ว่างครับทำแต่งาน คือตัดอ้อยน่ะครับ ช่วยพ่อแม่ตลอดไม่ได้หยุดเลย เหนื่อยมาก และคิดถึงแฟนทุกคนมากกครับ วันนี้คงโพสต์แค่ 1 บทเท่านั้น เราคงไม่ได้เจอกันอีกนานเลยล่ะครับ หรือถ้าหากมีเวลาก็จะมาเยี่ยมนะครับ
8 มีนาคม 2547 13:28 น. - comment id 226900
อ้าว ไหนว่ามาหาสตางค์ มาเรียนหนังสือหรอกเร๊อะ อิอิ
8 มีนาคม 2547 19:56 น. - comment id 227174
จากบ้านนามาอยู่กรุงใจมุ่งหวัง เพื่อหาตังค์เก็บไว้ใช้ซื้อหา กับข้าวยากมาแพงในหลายครา ในเวลาเราไม่มีเงินและทอง *-*กลอนไพเราะดีค่ะ ดีใจด้วยกับการเรียนได้เกรดดีมากๆๆๆเลยค่ะ*-*