ความทรงจำในอดีตที่ไม่อาจลืม ช่างขมขื่นเกินกว่าที่ใจจะรับไหว ทั้งความช้ำ ความเจ็บปวด ที่ฝังในจิตใจ ต่างโถมใส่คอยตอกย้ำและซ้ำเติม กลัวเกินกว่าที่จะมีความรักใหม่ เพื่อปลอบโยนจิตใจ...ให้กลับมีความอบอุ่นเพิ่ม เจ็บแล้วจำ เพราะกลัวซ้ำรอย.....ความเจ็บเดิม ที่แรกเริ่มด้วยรอยยิ้ม.....แต่จบลงด้วยน้ำตา ฉันกลายเป็นคนอีกคนที่ไม่เหมือนก่อน เพราะความเจ็บร้าวรอน.....ทำหัวใจให้อ่อนล้า เสียงหัวเราะ และรอยยิ้ม กลับเปลี่ยนเป็น....ความเย็นชา จากความสุขที่เคยมีมา.....ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่ความห่วงหาเอื้ออาทร ปิดหัวใจตัวเองไว้กับความเหงา เพื่อลบลืมภาพความเศร้าครั้งเก่าก่อน ด้วยเหตุที่กลัวซ้ำรอย.....ความร้าวรอน จนยากถอนตัวตนให้คืนกลับมา..... อยากจะพบกับรักแท้ที่จริงใจ เพราะอ่อนล้าเกินฝันใฝ่ให้เอื้อมคว้า กลัวเหลือเกินที่สุดท้ายจะมีแต่.....คราบน้ำตา อีกทั้งความปวดปร่า...... ที่ติดตราในหัวใจ !!!...^Imagine^...!!!
6 มีนาคม 2547 20:44 น. - comment id 226188
อันนี้ค่อยขึ้นหน้าส่วนตัวหน่อย....ดีจัง ว้าๆๆ อ่านหนังสือเตรียมสอบ...แป๊บๆจะปิดเทอมอีกล่ะเร็วจัง.... ก็ฝากบทกลอน ความทรงจำในอตีด ไว้ก็แล้วกันนะจ๊ะ.... เหมือนเศร้าๆไงไม่รู้เนอะ ... ว้า เดี๋ยวนี้แต่งกลอนเศร้าๆแล้วได้ความรุ้สึกดีจัง .....อิอิ
6 มีนาคม 2547 22:10 น. - comment id 226220
เอ่อ จาเศร้าไปถึงไหนเด๋วแก่เร็วหรอก แต่งแต่กลอนเศร้าๆ รีบอ่านหนังสือให้แม่นๆดีก่า อิอิอิ
6 มีนาคม 2547 22:55 น. - comment id 226245
ความทรงจำในอดีตมิอาจลืม เธอคือคนที่ฉันปลื้มเมื่อวันก่อน แม้วันนี้สิ่งที่เหลือคือความร้าวรอน แต่วันคืนในอดีตครั้งก่อนยังย้อนอยู่ในความทรงจำ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง แต่งเก่งมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
7 มีนาคม 2547 03:50 น. - comment id 226353
เพราะดีจังเลย
10 มีนาคม 2547 16:10 น. - comment id 228520
ถึง...!i!MiRaCle!i! กลอนเศร้าๆ ได้อารมณ์ดีออก ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะจ๊ะ..อิอิ
10 มีนาคม 2547 16:12 น. - comment id 228523
ถึง....ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจค่ะ ผลงานของตูนเองก็ ดีนะคะ ชื่นชมเช่นกันค่ะ...
10 มีนาคม 2547 16:16 น. - comment id 228524
ถึง...แม่จิตร ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ
20 มีนาคม 2547 22:36 น. - comment id 234056
แต่งได้ดีคับ...
20 มีนาคม 2547 23:39 น. - comment id 234078
ถึง...ลูกหมาน้อย ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย...ก็เป็นกำลังใจให้ได้เป็นแฟนคนนั้นเร็วๆนะคะ