6 มีนาคม 2547 00:32 น. - comment id 225815
อืมม์ คงไม่เศร้าเสมอไปนะคะ คิดว่าอาจเจอคิวปิดให้พรอยู่ก็ได้นะคะ
6 มีนาคม 2547 01:04 น. - comment id 225830
นำตามายาใจใครจะรู้ แม้นเป็นคู่สบสายตามาปรสาน หวานเหลืออดกดใจไม่ได้นาน ยิ้มใส่พานวางรักตรงตักนาง (ล้อเล่นนะคะ) ในนำตามีภาษาแห่งความรัก เยงพบพักตร์คนึงหาจนฟ้าสาง อยากคลอเคลียเคลียไคล้ใกล้ตราบวายวาง หาหนทางเผยอใจยังไม่เจอ คงได้แต่รอขะตาฟ้าลิขิต ให้อาทิตย์มีคนเคียงเรียงเสนอ ได้รู้รสฤทธิ์รักจนละเมอ ว๊ายตายเผลอฝันไกลไร้คนปอง (ฮิ ฮิ นิสัยเราชอบแก้ลง โทษนะ)
6 มีนาคม 2547 17:04 น. - comment id 226049
รักคือสองตา รักต่อมาคืออาทรณ์ รักแน่มิมีนอน รักจรต้องจากไกล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
6 มีนาคม 2547 21:00 น. - comment id 226195
อย่าน้อยใจไปเลยเจ้าจอมขวัญ บทเรียนชีวิตนั้นมีวันให้แก้ไข ขออดทนฟันฝ่าเดินหน้าไป ไม่มีใครมาสนใจเราเดินทน....
6 มีนาคม 2547 23:47 น. - comment id 226275
ขอบคุณที่ติชม ทำให้ผมแต่งต่อไป แม้ไม่เก่งเท่าใครๆ ทนชมไปก็แล้วกัน ขอบคุณจริงๆคับที่ช่วยเป็นกำลังใจให้ผลงานห่วยๆชิ้นนี้