เฝ้าคร่ำครวญหวนคำนึงคิดถึงพี่ อ่อนฤดีที่จักตามคอยถามหา เมื่อไหร่หนอดวงตะวันแลจันทรา จักนำพาดวงใจให้คืนรัง จากไปไกลแสนนานเนิ่นนานนัก ห่วงความรักใยไม่กลับดั่งใจหวัง รอแสนนานเพียงให้กลับเพื่อจักฟัง คำรักฉันที่ฝังไว้ในใจเธอ
4 มีนาคม 2547 00:04 น. - comment id 224586
รอต่อไปนะคะจะรอเปงเพื่อน..........^__^ กลอนเพราะจัง
4 มีนาคม 2547 11:15 น. - comment id 224733
รอเปงเพื่อนอีกคนน๊า มาทักทายค่ะ
4 มีนาคม 2547 13:34 น. - comment id 224821
ความทรมานคือการรอคอย แต่การรอคอยทำให้เรามีความหวัง ...และมีลมหายใจต่อไปได้
4 มีนาคม 2547 14:57 น. - comment id 224857
ขอให้เค้ากลับมาหาเร็วๆ จะเป็นกำลังใจให้นะ
4 มีนาคม 2547 15:29 น. - comment id 224882
อย่าเพิ่งท้อนะคะ เดี๋ยวเค้าก้อกลับมาคะ คนเราอยู่ได้เพราะมีความฝันนะคะ มาทักทายเหมือนกันคะ : ) - - - -
4 มีนาคม 2547 16:00 น. - comment id 224916
ขอบคุณทุกข้อความที่ให้กำลังใจค่ะ
4 มีนาคม 2547 19:28 น. - comment id 225034
ไม่ต้องไปรอคนคนนั้น เพราะว่าการจากลา หมายถึงการไม่ได้พอเจอ ยิ่งคุณรอก็ยิ่งปวดใจ ขอแค่คุณรู้ไว้ ว่าหากคุรไม่มีใคร ผมคนนี้ไงอยู่ข้างๆคุณ
4 มีนาคม 2547 19:46 น. - comment id 225052
เฝ้าคร่ำครวญหวนคำนึงคิดถึงพี่ ปานฉะนี้เป็นไฉนไม่มาหา อยากให้กลับมารู้ไหมคนไกลตา ด้วยห่วงหาให้คราในหัวใจ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*