กับน้ำคำที่บอกว่า...รู้อยู่เต็มอก เธอจะมาเรียกร้องยื่นยกเงื่อนไขอะไรกับฉัน ฉันก็อึ้งไป...กับคำพูดของคนที่คิดว่าจะผูกพัน นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินคำนั้น..จากคนที่คิดว่าจะรักกันจริง-จริง เคยเอ่ยสัญญากับฉัน...คงเป็นเพียงลมปาก คำรักที่เคยฝาก...ว่าจะไม่พราก-ไม่ทอดทิ้ง บอกให้ฉันอดทน...ฉันอดทนได้..ถ้าเธอจะรักกันจริง ไม่ใช่พูดจากลอกกลิ้งและวิ่งหนีความจริงไปวัน-วัน เธอเห็นฉันเป็นอะไรในชีวิต เป็นคนเข้ามาสะกิด...จุดประกาย...หรือสร้างสีสัน เดี๋ยวก็รัก เดี๋ยวก็ลา ให้ฉันมาทีหลังคนร้อยพัน เป็นฝ่ายรอโดยที่ไม่มีความสำคัญอะไรในชีวิตเธอ รอได้ก็รอ...รอไม่ได้ก็ไม่ต้องบอก ฉันนั่งหัวเราะไม่ออก...นี่ฉันมันโง่หรือพลั้งเผลอ ที่มาหลงอยู่ในวังวนความรักของคนอย่างเธอ อยากจะให้เป็นเพียงแค่ละเมอหรือฝันไป บ่อยครั้งที่ต้องจมอยู่กับตัวเอง ปิดมือถือไม่อยากได้ยินเสียงเพลง...อยากจะหาย อยากจะไปเดี๋ยวนั้น..ในปัจจุบันที่มีเพียงท้องทะเลกับหาดทราย กางแขนออก...แล้วอยากจะละลายไปกับสายลม เธอจะมาเข้าใจอะไรในตัวฉัน เพราะเธอผูกพันอยู่กับใครคนนั้นที่อุ้มสม รักกับฉัน...มันก็แค่ชั่วขณะที่ทำให้เธอรื่นรมณ์ เป็นเพียงแค่คนผ่านมาชื่นชม...ดั่งสายลมที่พัดแล้วผ่านไป ********
4 มีนาคม 2547 12:14 น. - comment id 224768
เธอจะมาเข้าใจอะไรในตัวฉัน เมื่อเธอนั้นมีเขาเฝ้าฝันหา ส่วนตัวฉันยังอยู่เดียวเปลี่ยวอุรา ไร้เธอมาเคียงคู่อยู่ด้วยกัน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากเลยค่ะ*-*
4 มีนาคม 2547 15:58 น. - comment id 224913
ก้อเธอไม่เคยเข้าใจอะไรในตัวฉัน ในเวลาฉันพร่ำรำพัน..เธอก็หันไม่ห่วงหา จะให้ฉันเข้าใจอะไรในตัวเธอ..ตลอดเวลา ฉันก็รู้สึกเป็นเหมือนกันนะว่า..เธอไม่เคยอาทร ***ขอบคุณค่ะ ผู้หญิงไร้เงา
11 มีนาคม 2547 14:51 น. - comment id 229129
เพราะดีแต่ว่าช่วงนี้กลอนของหลายคนขาดอะไรไปน้าแปลกๆชอบกล