หน้าส่วนตัว
คอยห้ามใจ ว่าไม่รัก ไม่คิดถึง
แล้วไยจึง เป็นห่วง คำนึงหา
เพียงเดินผ่าน ทำไมต้องสบสายตา
เพียงวาจา ไยใจสั่น ให้หวั่นรอน
แค่คำหนึ่ง คุยผิวเผิน แค่เดินผ่าน
แค่คำหวาน ที่แสนขม กว่าไม้ขอน
แค่ห่างกัน แม้ไม่นาน แค่จากจร
ไยทุกข์ร้อน ระทมคิด คิดทบทวน
จึ่งตัดใจ ใจตัดขาด ให้ขาดสิ้น
ผืนแผ่นดิน มาขวางกั้น กันลมหวน
ฝืนตัดใจ ทำใจ ให้เรรวน
การมิควร จักไม่ทำ แม้ช้ำใจ
ปฏิเสธ กับตัวเอง อยู่เสมอ
เพียงพบเจอ แค่มองผ่าน เลยผ่านได้
แต่ยากนัก ที่จะทัก แค่ผ่านใจ
ทำเช่นไร เมื่อใจหวั่น ให้พรั่นตน..
มัทนา 27 ก.พ. 2547 15:58 น. - ID 47562 
850
3
0
27 กุมภาพันธ์ 2547 23:18 น. - comment id 222425
เขียนได้ดีจังค่ะ คุณมัทนาคะ งานงามมาก
29 กุมภาพันธ์ 2547 13:19 น. - comment id 222932
ปฏิเสธกับตัวเองอยู่เสมอ ว่ามิเคยไผลเผลอกับเธอนั้น ไม่เคยมอบรักจริงที่ผูกพัน แต่ใยฉันจึงห่วงหาทุกคราไป *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
1 มีนาคม 2547 15:18 น. - comment id 223401
จึ่งตัดใจ ใจตัดขาด ให้ขาดสิ้น ผืนแผ่นดิน มาขวางกั้น กันลมหวน ฝืนตัดใจ ทำใจ ให้เรรวน การมิควร จักไม่ทำ แม้ช้าใจ ชอบจังเลยครับ เขียนได้ ครบความรู้สึกดีจัง ไพเราะมากด้วยครับ... ความรักก็หวั่นไหว บางทีก็งามเศร้า ยากแก่การครอบครองแบบนี้แหละ... มาทักทายเป็นกำลังใจกันครับ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
