สายฝนที่หลั่งโปรบปราย ไหลลงมาเป็นสายจากสวรรค์ ไหลลงมาปลอบประโลมชีวัน ดวงใจฉันชุ่มฉ่ำรักจากเธอ แต่เมื่อฝนบางเบาจางไป หัวใจฉันเฝ้าหาพร่ำเพ้อ ปรารถนาหยาดฝนรักของเธอ มาพร่างพรมใจฉันเหมือนดังเดิม
25 กุมภาพันธ์ 2547 16:40 น. - comment id 221271
สายฝนที่หล่นมาจากฟ้า ก็คงเหมือนน้ำตาของตัวฉัน ที่ตกไม่ขาดสายหรือหายกัน เพราะหัวใจช้ำระกำจึงมีน้ำนั่นจากตา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
25 กุมภาพันธ์ 2547 17:24 น. - comment id 221343
น่ารักมากครับ...กลอนช่มฉ่ำดีนะครับ *-* ว่าแต่..สายฝนหยดนั้น...เป็นใครเหรอครับ อิอิ *-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 01:22 น. - comment id 221670
กลอนเพราะมากเลยครับ แหมไม่รู้อีกเหรอหูกวางนึกว่ารู้แล้ว อิอิ กลอนเพราะนะครับ
26 กุมภาพันธ์ 2547 13:22 น. - comment id 221805
ฝนของฉัน เขาให้ทำ ตามหน้าที่ หมดเวลา ที่มี ไม่อาจหวน ขอให้รอง รับน้ำฝน ไว้ที่ควร อย่ามาด่วน เทถอกทิ้ง คงสิ้นไป
27 กุมภาพันธ์ 2547 18:08 น. - comment id 222316
^_^ ดีจ้า มีแต่คนตอบเป็นกลอน -_- เราไม่รู้จะ เขียนยังไงดีเลยเนี่ย ตั้งใจอ่านหนังสือเข้าล่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 18:34 น. - comment id 222717
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาเยี่ยมชม ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ .......ขอบคุณมากนะคะ [n]akati[j]
19 เมษายน 2547 23:53 น. - comment id 250285
อุ๊ย มดขึ้นแล้ว......... หูกวางช่วยเราด้วย โอ้ยมดกัด....