ยามเจ็บไข้ ใจอ่อนแอ แย่ที่สุด ก้มหน้างุด ไม่อยากมอง ไปทางไหน คิดถึงแม่ คิดถึงป๋า ทำอย่างไร คิดถึงใคร คนหนึ่ง ต้องอดทน ยามเจ็บใจ ไม่อยากเจอ ใครทั้งนั้น นั่งเหม่อฝัน น้ำตาริน แสนรัดทน อยู่โดดเดี่ยว เศร้าหมอง ต้องทนอด อยากประชด หนีหายไป ไกลสุดตา ยามเจ็บกาย ดิ้นทุรน ทนไม่ได้ อยากร้องไห้ ยามเมื่อเข็ม แทงลงมา เจ็บที่แขน ร้องโฮโฮ ยามถูกยา ราดลงมา แสบที่แผล แฮ่....ยังพอทน เจ็บตรงไหน ไม่เท่าเรา เจ็บที่จิต ยามมิ่งมิตร คนดี เขาหนีพ้น เจ็บที่ใจ ส่งให้กาย ไม่ทนอด กลายเป็นคน บ้าบอ อ่า..จริงป่าวเอย
20 กุมภาพันธ์ 2547 22:47 น. - comment id 218867
เจ็บร่างกายไม่เท่าเจ็บดวงใจ ที่เธอไปรักใครนอกจากฉัน เจ็บแค่กายแผลเพียงนิดไม่สำคัญ แต่เจ็บใจนั้นช้ำเหลือเกิน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
21 กุมภาพันธ์ 2547 17:09 น. - comment id 219164
ท่อนก่อนสุดท้าย น่าจะเป็น ไม่อดทน จะดีกว่า ไม่ทนอด อ่ะค่ะ ถ้าเป็น ไม่อดทน คำว่า ทน จะได้มา คล้อง กับ คำว่า คน ในท่อนต่อไป จริงมั้ยคะ
23 กุมภาพันธ์ 2547 04:13 น. - comment id 219992
ขอบคุณนะคะ คุณ SonyaBeauty พิมพ์ผิดไปสองที่นะคะ แฮ่...จริงอ่า ขอบคุณคุณหญิงไร้เงาด้วยนะคะที่กรุณาติดตามอ่านมาตลอด ให้กำลังใจเสมอมาค่ะ