ตีสองกว่าง่วงนอนจังนั่งสัปงก เกือบได้ตกเก้าอี้ให้เจ็บเล่น อยากโทษนางยาฮูทำเราเป็น มองไม่เห็นที่นอนหรือไงเรา อยากจะนอนแต่หากนอนไม่หลับ ทั้งคอพับอ่อนเอนเช่นไก่เหงา เป็นเอามากจริง ๆ นะตัวเรา ไหงติดเจ้ายาฮูไม่รู้ลืม ทักพี่เสือพี่ก้องไปสองรอบ ออกมาปลอบใจตัวเองให้สดชื่น ตั้งใจว่าจะนอนหลับทั้งคืน ใยเราตื่นนอนไม่ลงโอ้ย...กลุ้มใจ นั่งฟังเพลงในไดใจหวนคิด ป่านนี้มิตรคนดีอยู่ที่ไหน อยู่ห้องไหนหรือว่าคุยกับใคร หรือหลับไหลด้วยใจสุขปลอดทุกข์ภัย ทราบหรือเปล่าว่ามีคนคิดถึง ใจคนึงทั้งร้าวรานทราบหรือไม่ ทุกข์ที่ได้ เหมือนขาดน้ำ ล่อเลี้ยงใจ เราเป็นไง ไปหรือนี่ ยัยมัทนี ปะป๋าขา ป่านนี้ คงจะหลับ ปล่อยลูกรัก เดียวดาย ใจหายหนี อยู่กับเรื่อน แวดล้อมด้วย สิ่งที่ดี หากใจนี้ ไม่ต้องการ...สิ่งใดใด ที่ใฝ่ฝันนั้นหรือคือความสุข พร้อมหน้าทุกผู้คนไม่ขาดหาย อยู่พร้อมใน ใต้ชายคา เรือนหลังใหญ่ จึงจะได้ ชื่อว่าสุขถ้วนทั่ว ทั้งใจกาย
19 กุมภาพันธ์ 2547 06:09 น. - comment id 218194
ตอบรวมยอดที่นี่ว่าอ่านครบ 4 แล้วค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 12:23 น. - comment id 218265
สิ่งสำคัญในชีวิตที่คิดไว้ คือการได้อยู่ชิดใกล้กับพ่อแม่ ได้ความรักคอยห่วงหาคอยดูแล จากคุณพ่อและคุณแม่เท่านั้นพอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
21 กุมภาพันธ์ 2547 00:56 น. - comment id 218921
จะมีตอน 5 ไหมจ๊ะ... เฮ้อ..จบจนได้ซิ... อ่านทุกตอนแล้วน่ะ......