ตั้งแต่เช้า เข้าทำงาน มันว้าวุ่น เพราะหมกมุ่น ในเรื่องงาน น่าเวียนหัว นอกออฟฟิศ งานมันหนัก จนเกินตัว ยิ่งไม่ชัวร์ ปัญหามาก เฮ้อ.....เหนื่อยเหลือเกิน เทสต์โปรแกรม ใจมันวิ่ง ไปตามสาย หาพี่ชาย คนดี ไม่ขัดเขิน ใจเจ้ากรรม ห้ามเท่าไหร่ มันทำเมิน มันจะเดิน อ้าววิ่งแจ้น ไม่บอกเรา คิดถึงเขา อีกแล้วนี่ ใจเราหนอ ไม่เคยพอ ไม่เคยอิ่ม ในตัวเขา อยากจะคุย เว้าวอน อ้อนเบา ๆ แต่ต้องเศร้า เพราะห่างกัน หลายร้อยโล อารมณ์แปร เปลี่ยนไป ตามหน้าที่ บางครั้งดี งานมันเดิน นั่นสุขโข บางครั้งเรา อยากเขวี้ยง ให้หัวโน โปรแกรมโม้(เมอร์) ทำเราป่วน งานไม่เดิน วันนี้ใจ เราปรับเปลี่ยน ไม่คงที่ คุยกับพี่ ใจหวิว ๆ โอ้ย...ขัดเขิน หากอยู่ใกล้ จะโน้มคอ แล้วบอกเชิญ จุ๊บแก้เขิน บ้างปะไร ใจต้องการ....อิอิ(อันนี้ฝันไปเองอะ) แค่อารมณ์ ว้าวุ่น คิดถึงเขา เลยนำเอา แต่งเป็นกลอน วอนให้อ่าน หากไม่ดี ขออภัย มาแล้วกาน ก็ตัวฉาน แค่มือใหม่ อยากแต่งกลอน
17 กุมภาพันธ์ 2547 03:41 น. - comment id 217313
:) อิอิ น่ารักดีค่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2547 10:24 น. - comment id 217362
... ห่างเพียงกาย แต่หัวใจฝากไว้ให้เธอ ....
17 กุมภาพันธ์ 2547 15:45 น. - comment id 217460
เห็นความรักหวานซึ้งตรึงดวงจิต แล้วก็อยากอิจฉานิดนิดแล้วรู้ไหม ก็ทั้งคุณและเขาหวานเหลือใจ แถมมดตัวใหญ่ใหญ่เลยมาเต็ม *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ เป็นคู่รักที่หวานมากเลยค่ะ ยังไงก็ขอให้รักกันนาน ๆ เลยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ*-*