สองวันผ่าน นานนักหนอ ใจพ้อหา เหงาอุรา เปลี่ยวใจ ใครจักเหมือน รักเขามาก แต่ต้องยั้ง ทำแชเชือน ประหนึ่งเตือน ให้ตัวเอง ยับยั้งใจ ใจโหยหา อกอุ่นๆ ที่กรุ่นรัก แต่ต้องหัก อารมณ์ใคร่ ให้หวั่นไหว อดทนนะ แก้วตา อย่าคิดไกล แม้หัวใจ ร่างกายเจ้า นั้นต้องการ ใจจะขาด ยามเมื่อเสียง เรียกมาหา โอ้พี่ยา ทำสิ่งไร ให้น้องฝัน อยากอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบอกนั้น หากแต่ฉัน ต้องทำใจ หยุดร้อนรน คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ นั่งนับนิ้ว ใจปลิดปลิว ล่องลอยไป ดูสับสน หนึ่งวันผ่าน สองวันล่วง เหงากมล น้องหน้ามล นั่งบ่นพร่ำ มัน....นานวัน
sun strom 16 ก.พ. 2547 05:03 น. - ID 46855 
768
3
0
16 กุมภาพันธ์ 2547 09:50 น. - comment id 216888
หน้าส่วนตัว
... ความทรมาน คือ การรอคอย ....
หากการรอคอยนั้น ยังมีความหวังอยู่ เราคงต้องอดทนกับการรอคอยนั้น เพื่อได้สมหวัง ... สักวัน !
พายุ สุริยะ
16 กุมภาพันธ์ 2547 11:30 น. - comment id 216921
แม้แต่เพียงเสี้ยววินาที ที่ไม่เจอเธอนี้ก็หวั่นไหว ยิ่งเป็นวันสองวันยิ่งหวั่นใจ กลัวเธอมีใครใหม่ใจระทม *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2547 14:47 น. - comment id 217018
ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ... มาทักทายเป็นกำลังใจกันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
