กุมภาพันธ์วันนี้เคยมีรัก ฉันปกปักป้องไว้มิให้หมอง เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเคียงประคอง มิให้ข้องขุ่นเคืองเรื่องใดมี แล้วคืนวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนจาก ใยจำพรากจากกันห่างหันหนี เธอลาลับกลับไปไม่คืนดี ทิ้งฉันนี้นอนเหงาโศกเศร้าพลัน เพราะคนใหม่ใสเก๋สุดเท่หล่อ พูดนิ่มหนอนุ่มนวลชวนให้ฝัน จึงละเมอเพ้อพร่ำคำรำพัน ทุกคืนนั้นนึกถึงเขาไม่เข้าใจ มาปีนี้สิบสี่นั้นฉันซึมเศร้า แสนโง่เขลาคอยรักเธอผลักไส กุหลาบแดงแห่งรักสลักใจ เหี่ยวเฉาได้ด้วยทรุดหยุดงอกงาม
13 กุมภาพันธ์ 2547 15:59 น. - comment id 215679
สวัสดีคะคุณนกตะวัน.... บางครั้งคนเราก็สุขใจที่ได้รักนะคะ.... ความรักคือสิ่งสวยงาม.... ความรักคือพลัง.... ความรักคือความสุข.... ความรักคือความทุกข์ได้เช่นกัน.....
13 กุมภาพันธ์ 2547 16:28 น. - comment id 215688
ดีนกตะวัน เปรียบรักมักหน่ายเมื่อหลายรัก เปรียบชะงักเมื่อเจ้าเบื่อเจ้าหน่าย เปรียบคู่ดูอดดูทนอย่าเคลือบคลาย เปรียบเกือบตายมิวายคงเหมือนกัน.
13 กุมภาพันธ์ 2547 17:25 น. - comment id 215725
ถึงสิบสี่กุมภาแล้วพาเศร้า ด้วยนั่งเหงาไม่มีเขามาชิดใกล้ ดอกกุหลาบที่หลายคนเขามีใคร มามอบให้ด้วยจิตคิดผูกพัน แต่ตัวฉันเห็นทีต้องมีเศร้า ไม่มีใครที่เขาจะมอบให้ฉัน จึงต้องเศร้าในวันแห่งสำคัญ ที่เขาเรียกกันว่าวันวาเลนไทน์ *-*ชอบจัง เขียนเก่งดีค่ะ เศร้าเหมือนกันในวันแบบนี้หละค่ะ อิอิ*-*
13 กุมภาพันธ์ 2547 19:12 น. - comment id 215784
พรุ่งนี้แล้วสินะคะ ถ้าเหงาเดี๋ยวปลาวาฬสีน้ำเงินมาเหงาเปงเพื่อนน๊าคร่า มาทักทายค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2547 19:12 น. - comment id 215785
พรุ่งนี้แล้วสินะคะ ถ้าเหงาเดี๋ยวปลาวาฬสีน้ำเงินมาเหงาเปงเพื่อนน๊าคร่า มาทักทายค่ะ