รันทดท้อ หมดหวัง พลังหาย เมื่อข้างกาย แข่งขัน กันหนักหนา กระโดดสู่ สนามแข่ง แฝงมายา จึงส่งผล ให้ข้า ต้องเหนื่อยใจ เริ่มตั้งแต่ งานการ อันแสนยุ่ง ด้วยหวังมุ่ง เกียรตินิยม สมใจหมาย กิจกรรม ก็ทำ ซ้ำปางตาย ผลสุดท้าย กลับได้ เสียใจแทน เสียใจนัก ทำดี กลับได้ชั่ว ทุ่มให้งาน ทั้งตัว ทั้งหัวแขน ทำดีให้ เพื่อนกัน มันขาดแคลน ผลตอบแทน คืออิจฉา ระอาใจ แม่ครับแม่ ลูกน้อย ร้องหาแม่ เมื่อลูกแพ้ ต้องการรัก ที่แม่ให้ อาทิตย์นี้ ลูกจะกลับ หลับสบาย เพื่อให้แม่ ช่วยคลาย ปัญหาที จะขอหลบ พักใจ สักนิดหนึ่ง ไปขอพึ่ง ความรัก จากแม่นี้ ไปพักกาย ให้สบาย ร้ายไปที ไปกราบแม่ สมฤดี ที่เฝ้ารอ
พิกุลทอง 12 ก.พ. 2547 16:35 น. - ID 46614 
1103
6
0
12 กุมภาพันธ์ 2547 17:15 น. - comment id 215243
อิอิ เข้าใจทำนะ สาวๆเค้าจะได้ไม่สงสัย อาคุงพิกุลทองหาย โธ่เอ๊ยเค้าไปหาแม่นะยะ อะ ฉลาดนะคะ อิอิ ล้อเล่นอย่าโกรธนะ ไปหาแม่น่ะดีแล้วยังไงก็ ได้รับปัญหาจากแม่บ่นให้ฟังเป็นกระบุงมาแก้ไข ดีไง อิอิ โชคดีค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2547 17:48 น. - comment id 215258
อิอิ ... ช่วงนี้คิดถึงแม่อย่างเดียวเลยนะขอรับพิกุลทอง
12 กุมภาพันธ์ 2547 19:09 น. - comment id 215313
เหอๆ...แม่คุณหรือเปล่าหนอ อิอิอิ
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:39 น. - comment id 215366
นกปีกหัก พักหลบ ซบตักแม่ ฤดีแย่ ย่อยยับ กลับหลังหัน เพื่อนเสือกไส ใส่ร้าย ป้ายสีกัน กลับคืนบ้าน โซเซมา รักษากาย
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:56 น. - comment id 215380
รอดวงใจสู่อ้อมใจสู่อ้อมตัก กอดยอดรักยอดดวงใจในวงแขน แม่จะร้องเพลงเห่กล่อมหอมเกศแก้ม ดอกไม้แย้มยิ้มยินดีที่เรือนเรา.. โลกภายนอกหลอกใจอย่าไหวหวั่น เจ้าจอมขวัญยังมีแม่ใจไม่เหงา สร้างดวงใจงามภายในเราคือเรา เขาคือเขาเราไม่รับไม่ยับใจ.. แม่สวดมนต์ให้คนดีมีความสุข ให้พ้นทุกข์อย่าท้อแท้และหวั่นไหว มีวิมานบ้านของเรานะดวงใจ กลับพงไพรอยู่กรุงเพียงรุ่งรอ หยาดน้ำตาของเจ้าเศร้าโศกศัลย์ เพียงคืนวันสมมุติหยุดใจท้อ ค้นเส้นทางว่างวางรู้เพียงพอ แม่จะรอรับขวัญเจ้าทุกเช้าเย็น...เป็นนิรันดร์..
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:12 น. - comment id 215389
ไปหาแม่เพื่อให้ปลอบประโลมขวัญ เพื่อให้เลิกเสียใจและจาบัณย์นั้นใช่ไหม รับประกันแม่จะเศร้าแต่เข้าใจ ว่าลูกนั้นช้ำเพียงใดแม่จะปลอบให้ทุกเวลา *-*เป็นความคิดที่ถูกต้องแล้วครับ สบายดีไหมเนี่ยค่ะ ออกกลอนเศร้าเป็นชุดเลย วาเลนไทน์กำลังจะถึงแล้วนะค่ะ น้องชาย แหมขนาดพี่อกหักในชีวิตจริงยังเขียนกลอนเศร้าไม่ได้เท่าน้องชายเลยนะค่ะ อิ อิ (ขอให้มีความสุขในวันวาเลนไทน์นะค่ะน้องชาย)*-*
13 กุมภาพันธ์ 2547 03:02 น. - comment id 215517
ดีแล้วหล่ะ.... ไปซบอกแม่...น่ะ.... ปลอดภัยสุด ๆ.... แต่ถ้าอกแม่คุณ....?... เอ....อันนี้....ก็พูดยาก..น่ะ... เด๋วต้องไปร้องไห้..ริมหาดน่ะ... ระวัง...จะไม่มีหญิงโง่...ไปตามปลอบใจ.. เหมือนคราวก่อน.... แวะมาชื่น-มาชม...ผลงานเช่นเคย
13 กุมภาพันธ์ 2547 14:04 น. - comment id 215633
อยากกลับบ้านเหมือนกันบ้านแสนสุข ด้วยเบื่อเรื่องยุ่งๆรุงรังเหลือ ทุกๆวันวุ่นวายใจอ่อนเพลีย แต่ถึงเบื่อยังไงใจต้องทน ตั้งใจทำหน้าที่ที่ได้รับ แต่กลายกลับเป็นว่าไม่น่าสน อีกความเห็นแก่ตัวของบางคน เพื่ออนาคตจำต้องทนบ่นในใจ... ดีใจด้วยที่ได้กลับบ้าน บ้านคือที่ที่เดียวที่ตะแหง่วอยู่แล้วสบายใจกว่าที่ใดในโลก คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่...
17 กุมภาพันธ์ 2547 17:16 น. - comment id 217544
หนทางสุดท้ายก็คือ แม่ ไม่มีใครที่ไหนรักเราเท่าแม่หรอกนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2547 23:29 น. - comment id 220937
เหนื่อยนักก็พักนะ นึกถึงแม่แหละดีแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
