สายลมแห่งความอ้างว้าง กับหนทางเดิน....ที่แสนเงียบเหงา แสงแดด.............ที่ส่องผ่านตัวเรา คือสิ่งต่างๆที่เฝ้า.........รอคอย กับหนทางเดินที่มืดมน กับชีวิตของคนที่อ้างว้าง........แสนเศร้า แสงแดดที่คลายความมืดมิด..ในใจเรา มีบ้างใหมใครซักคนคนที่ช่วยบรรเทา.. ......ความอ้างว้างในใจ..........
8 กุมภาพันธ์ 2547 14:37 น. - comment id 213509
การเดินทางที่อ้างว้าง กับเส้นทางที่อ่อนไหว ฉันท้อแท้ไปหมดทั้งใจ กับเส้นทางที่ไม่เหลือใครสักคน เหลือเรานะแวะมาค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 23:05 น. - comment id 214206
การเดินทางแสนอ้างว้าง เมื่อคนข้างข้างห่างหาย มีความเดียวดายมาทักทาย และไม่มีใครเคียงกายสักที *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*