ขอนั่งใช้ ความคิด กับตัวเอง ปล่อยอารมย์ บรรเลง ความร้าวไหว ฉันอ่อนล้า เกินกว่า จะรักใคร รวมถึงคน ใจร้าย ที่บอกลา ณ ตอนนี้ ความอ่อนแอ รังแกอยู่ แต่คอยดู ฉันจะสู้ และแกร่งกล้า แล้วสักวัน ที่สมควร แก่เวลา เมื่อนั้นฉัน จะกลับมา เป็นคนเดิม
2 กุมภาพันธ์ 2547 19:11 น. - comment id 211030
. .โย่วๆ แว่นหนาสู้ๆ... .กลอนเพราะนะคะ ^______^
3 กุมภาพันธ์ 2547 02:58 น. - comment id 211223
ขอเวลาพักความล้าสักระยะ เพื่อที่จะชนะความอ่อนล้า ขอเวลาพักความโศกวิโยคมา เพื่อที่จะได้สุขอุราเหมือนดั่งเดิม *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งได้ดีมาก ชอบค่ะชอบ*-*
3 กุมภาพันธ์ 2547 09:37 น. - comment id 211291
มาทักทายครับ ไพเราะครับ