เรื่องเล่าจากหน้าต่างห้องของฉัน

ใบกระวาน

จากหน้าต่างห้องของฉัน
ทุกคำคืนที่ผ่านมาฉันเฝ้ามองออกไปมองหา
ดวงดาวดวงซักที่เจิดจ้าและสดใส
ได้เพียงในใจฉันคนเดียว
หลายคืนที่ผ่านมาฉันพบดาวอยู่หลายดวง
สดใสและงดงมาน่าลุ่มหลง
จนทำให้ฉันต้องทิ้งอะไรหลายอย่างไว้ข้างหลัง
เพื่อที่จะคอยเฝ้ามองหา
แม้บางคืน ที่ไม่มีดาว
ฉันก็ยังมองไปในความมืดมิดของคำคืน
]แต่เวลาที่ผ่านไป
พร้อมกับการโคจรจากไปของดาวดวงนั้น
และการผ่านเข้ามาของดาวดวงอื่น
ทำให้ฉันยังคงเฝ้ารอเวลากลางคืนให้มาถึง
และนั่งมองจากหน้าต่าง พูดคุยกับดวงดาวอยู่เรื่อยไป
จนถึงวันหนึ่ง
ดาวเล็กๆที่ไม่ได้มีแสงสว่างงดงาม เจิดจ้าได้ผ่านเข้ามา
อะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้ฉันละสายตาจากดวงดาวที่เคยมอง
มาเพ่งดูดาวดวงเล็กดวงนั้น
ฉันพบแสงสวยงามนวลตา
แม้จะไม่เปล่งประกายเช่นดาวดวงอื่น
แต่ดาวดวงนี้ต้องมีอะไรบางอย่าง
หรือจะเป็นเวทย์มนต์นะ
ที่ทำให้ฉันต้องเฝ้ามองหาแต่เธอ
แต่ดาวดวงนี้คงอยู่ไกลกว่าดาวดวงอื่นๆที่ฉันเคยพบ
มันจึงเล็กมาก
หากไม่ตั้งใจมองก็จะไม่เห็น
ดาวดวงนี้เป็นดวงดาวที่ขี้อายอยู่สักหน่อย
ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางดาวดวงอื่นที่สวยสดใส
แต่ชอบแอบอยู่กับก้อนเมฆ
หรือบางที่กว่าฉันจะมองเห็น
ดาวดวงนี้ก็เกือบจะผ่านขอบฟ้าไปแล้ว
ฉันแอบรู้ด้วยนะว่าถ้าคืนไหนที่ได้เจอดาวดวงนี้
และเค้าเห็นฉัน
เค้าจะแอบกระพริบแสงให้ฉันรู้ เหมือนเป็นการทักทายกัน
ผ่านมาหลายคืนที่ฉันเฝ้าดูดาว
ไม่ใช่ทุกคืนนะที่จะได้เห็นเค้า
นานเป็นเดือนที่เดียวกว่าจะเห็นซักที
ถ้าเดือนไหนโชคดีหน่อยก็เห็นหลายครั้ง
นับตั้งแต่ที่ได้พบดาวดวงนี้
ฉันไม่เคยสนใจดาวดวงอื่นอีกเลย
แม้ว่ามันจะสวย หรือมีแสงที่เปล่งประกายแค่ไหนก็ตาม
แต่สิ่งที่ฉันเพิ่งนึกได้ถึงการโคจรของดาว
ว่าดาวดวงนั้จะต้องมีวิถีทางโคจรของเค้า
และฉันก็ยังอยู่บนโลก ที่ต้องโคจรรอบดวงอาทิตย์
การพบกันครั้งนี้กำลังใกล้จะสิ้นสุด
เพราะเรากำลังจะผ่านกันไป
อีกนานเท่าไหร่ที่จะได้ผ่านมาพบกันอีก
อาจจะหนึ่งปี สิบปี หรือร้อยปีก็ไม่รู้
แต่เสียงกระซิบจากที่ไกลๆได้บอกฉัน
ถึงแม้เราจะไม่ได้เห็นเค้า
ตอนกลางวันที่ไม่มีแสงดาว
หรือคำคืนที่มืดมิด
ฟ้านี้ก็ยังเป็นที่อยู่ของเค้าอยู่ดี
เพียงแค่ไม่ได้พบไม่ใช่ว่าจะไม่มีอยู่...
ผ่านมานานเกือบเดือนที่ฉันไม่ได้ดูดาว
แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเลิกดูดาวนะ
แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าดาวดวงนั้นอยู่ที่ไหน
ไม่จำเป็นต้องพบกันก็ได้..แต่แค่ให้รู้ว่ายังมีอยู่
ก็เพียงพอแล้ว
คงนานๆที ที่จะเงยหน้ามองฟ้าเพราะความคิดถึงดาวดวงนั้น
แต่ดาวดวงนี้ทำให้ฉันได้รู้ว่า
ฉันไม่ต้องทิ้งชีวิตไว้ข้างหลัง
เพื่อที่จะพบกัน
เพราะเราต่างมีทางที่จะต้องเดิน
และซักวันหนึ่งที่ดาวดวงนี้โคจรผ่านเข้ามา
มันอาจจะใกล้กว่าเดิม ดาวดวงนั้นอาจกลายเป็นดาวตก
เค้าอาจจะกลายเป็นสะเก็ดดาว
ที่มาเคาะประตูบ้านฉัน
ตามหาคนที่ทำให้เค้าต้องโคจรเข้ามาใกล้
และกลายเป็นสะเก็ดดาวอย่างนี้