+++ ราชาวดี +++

วฤก

๏ ชูช่อเชิดชดช้อย................เล่นลมคล้อยลอยล่องเลย
ราชาวดีเกย..........................เชยชิดดอกเย้าหยอกกัน ฯ
๏ ชูช่อเชิดชดช้อย................ชวนเชย
ฉิวลิ่วลมรำเพย.....................กระเพื่อมล้อ
ราชาวดีเกย..........................ก่ายดอก
ดังหยอกเย้ากันก้อ.................กริ่มล้อเรียมไฉน ฯ
๏ แลดอกละดอกชิด..............ซ้อนสนิทสนิกสรรค์
ดอกก่ายดอกใกล้กัน...............หยันเหยียดข้าผู้ลาไกล ฯ
๏ แลดอกละดอกซ้อน.............สบกัน
แนบสนิทสนิกสรรค์...............เสียดเนื้อ
ดอกก่ายดอกใกล้กัน................เกี้ยวเกี่ยว			
ดอกเหยียดหยันข้าเทื้อ...........ที่ร้างห่างสมร ฯ
๏ อเนจอนาถพ้อ....................ผกาล้อท้ออดสู
อนิษฏ์อนิจดู..........................ดังอยู่ไว้ให้เตือนตน ฯ
๏ อเนจอนาถน้อ....................นี่ตู
มาห่างนางอดสู.....................แสบร้อน
อนิษฏ์อนิจดู..........................ดังอยู่
ดลสู่ตนสะท้อน.....................สะทกโอ้อกเหงา ฯ
๏ เคยเชยเกยก่ายน้อง.............สนิทต้องปองรัญจวน
เนื้อแนบนิ่มเนื้อนวล................หวนนึกได้ใกล้กว่ากัน ฯ
๏ เคยเชยเกยก่ายน้อง..............นึกหวน
กระเส่าเร้ารัญจวน...................จับไล้
เนื้อแนบนิ่มเนื้อนวล..................แน่นกว่า
ประกับดอกผกาไว้....................ระหว่างช้องช่อเสมือน ฯ
๏ เพียงพลันผันพลัดพ้น............พรากพี่ด้นพนสถาน
เรียมร้างห่างดวงมาน................นานเหนื่อยแล้วโอ้แก้วใจ ๚
๏ เพียงพลันผันพลัดพ้น..............พรากสถาน
พาสู่พงดงดาน...........................ดิบแคล้ว
เรียมร้างห่างดวงมาน.................มาเปลี่ยว
เดินเดี่ยวนานเนิ่นแล้ว..................เหนื่อยร้างนางขวัญ ฯ
๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗