สายกีตาร์ที่ขาดสะบั้น

แว่นหนา

     คงต้องขอ ไม่รับ ข้อเสนอ
ให้ทบทวน เรื่องของ เธอกับฉัน
คิดทำไม ก็ใคร ล่ะทิ้งกัน
ยังจำมั่น วันนั้น ฉันฟูมฟาย
     ก็คงเหมือน สายกีตาร์ ที่มันขาด
มีเพียงเฉือด เฉือนบาด ให้เลือดไหล
พยายาม ซ่อมแซม สักเท่าไร
เสียงที่ได้ ก็เปลี่ยนไป ไม่ย้อนคืน
				
comments powered by Disqus
  • tiki

    28 มกราคม 2547 18:48 น. - comment id 208735

    อืมม์
    ชื่อเรื่อง เยี่ยม
    เนื้อเรื่อง เยี่ยม
    ความยาว  เยี่ยม
    สำนวน  เยี่ยม
    เอ...มีอะไรไม่มั้งเนี่ย
    อ้อ อิอิ แว่นหนาไปมั้งอิอิ ไปเปลี่ยนเลนส์
    ก็ได้นะคะ
    พี่ทิกิ ค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    29 มกราคม 2547 00:04 น. - comment id 208887

    ฉันขอเปรียบความรักเหมือนแก้วใส
    ซึ่งพอแตกแยกกันไปก็ไม่มีค่า
    ฉะนั้นอย่าได้หันกลับมา
    เมื่อแก้วแหกก็คล้าอุราที่ไม่วันจะมีค่าเหมือนเดิม
    
    *-*กลอนน่ารักดีค่ะ  เข้าใจเปรียบเทียบดี*-*
  • น้องกาญ

    29 มกราคม 2547 19:09 น. - comment id 209223

    อ่านแล้ว  รู้สึกเหมือนได้เข้าไปในโลก
    ของเธอเลยนะ  เศร้าจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน