ขอใครสักคน..ที่รักจริง

zilver

สายลมพริ้วปลิวผ่านธารน้ำไส        ฟ้ากว้างไกลรู้บ้างมั๊ยใจเหว่ว้า
คิดถึงบ้านถานถิ่นที่จากมา             คิดถึงหน้าคนรักเก่าที่เข้าใจ
ขอบฟ้านั้นกว้างเพียงใดไม่เคยรู้   แหงนมองดูใบไผ่พริ้วปริวไสว
ไผ่ใบน้อยลอยล่องเรื่อยๆไป          จากกถิ่นใกล้สู่ถิ่นไกลสุดสายตา
โอ้ชีวิตปลิดปลิวเหมือนใบไผ่         ลอยล่องไปสุดเคว้งคว้างเพื่อเสาะหา
คนๆหนึ่งคนๆนั้นเพื่อพึ่งพา           รู้มั๊ยว่าเหว่าว้าน่าเศร้าใจ
เรือลำน้อยลอยในธารน้ำหลาก      โขดหินมากริมทางเดินเกินรับไหว
พายุพัดกระหน่ำให้ช้ำใน               ฟากฝั่งจ๋าอยู่ไหนใคร่ขอเจอ
ออกเดินทางจากจากบ้านมาต่างถิ่น แสนชานกับความเหงาเศร้าเสมอ
คนรักเก่าเขาทิ้งเราไม่ขอเจอ         ได้แต่เพ้ออยากจะเจอคนของใจ
เปรียบชีวิตเหมือนดั่งเรือลำน้อย    ที่รอคอยฟากฝั่งน้ำตามธารไส
เหมือนชีวิตที่เฝ้ารอคนของใจ         รู้บ้างใหมอยากเจอคนรักกัน
อยากมีคนคอยเข้าใจไว้เพื่อรัก       อยากรู้จักอยากเจอเธอในฝัน
ได้แต่เฝ้ารอดูอยู่ทุกวัน                  คนๆนั้นมีหรือไม่หรือไม่มี