คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจช่างว่างเปล่า ดาวเมื่อดาวพร่างพราวอยู่บนฟ้า รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจรอเวลา เธอคือเธอคนเดียวเสมอมาที่ใจรอ คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจที่ว่างเปล่า ดาวเมื่อดาวร่วงพราวจนแท้ท้อ รักหนึ่งรักใจหนึ่งใจเฝ้าพะนอ เธอหนอเธอเธอหนอใย....ลืมเลือน
26 มกราคม 2547 23:30 น. - comment id 208118
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจที่ว่างเปล่า เฝ้ารอเงาของคนดีนี้ชิดใกล้ แต่ทำไมเธอถึงลืมไม่เข้าใจ แล้วเพราะใจหนึ่งใจไม่เพียงพอ *-*กลอนไพเราะดีค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ*-*
26 มกราคม 2547 23:34 น. - comment id 208120
คนหนึ่งคนใจหนึ่งใจที่ว่างเปล่า เฝ้ารอเงาของคนดีนี้ชิดใกล้ แต่ทำไมเธอถึงลืมไม่เข้าใจ แล้วเพราะใจหนึ่งใจไม่เพียงพอ *-*กลอนไพเราะดีค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ*-*