_ยินเสียงลมพร่ำบอกก้องในจิต ฤๅจะคิด ไหวหวั่นเกินคำขาน พัดแผ่วเบา ยะเยือกเร้า เคล้าลำธาร ชอุ่มหวาน วอนใจ ให้โอนเอน ใจมันอ่อน ยิ่งกว่าหิน ถูกน้ำเซาะ มิใช่เปราะ แต่ด้วยใจที่เราเห็น ความจริงใจ ในรักเรา คือประเด็น สิ่งที่เป็น คือความรัก ปักหัวใจ สายน้ำหลาก อาจพราก ตะกอนพัด ลมสะบัด อาจโบกใบ ปลิวไสว แต่ความรัก แม้ถูกปัด กระหวัดไกล นานเพียงใด ความใกล้ชิด มิริดรอน ต่อให้ห่าง ทางไกล จะไม่หวั่น จะไม่พรั่น พรึงใจ จำคำสอน กระซิบรัก กระซบทรวง ในบ่วงวอน ดั่งไม้ขอน แกร่งค่า ว่ามั่นคง
มัทนา 21 ม.ค. 2547 17:13 น. - ID 45066 
913
1
0
22 มกราคม 2547 13:30 น. - comment id 205994
ไม่ว่าเราจะห่างกันสักเพียงไหน มีเพียงใจที่มั่งคงมิเหินห่าง จะรักเธอ คิดเธอเธอ มิเว้นวาง เพียงแค่ทาง เท่านั้น ที่คั่นใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
