หลับตาลงอย่างอ้างว้าง ปล่อยใจให้เคว้งคว้างล่องลอยสู่ห้วงฝัน ในคืนที่ไร้ดาว...ฟ้าดับ...ไร้แสงจันทร์ สายลมเฝ้ารำพันเพลงโศกเศร้ากับกาลเวลา หลับตาลงพร้อมความคิดถึง ห้วงคำนึงหนึ่งดวงใจฉันเฝ้าห่วงหา ก่อนฟ้าจะเปิดแย้มแสงตะวันส่องลงมา ค่ำคืนนี้...ต้องเสียน้ำตามากมายเพียงใด ดูแลหัวใจตัวเองไม่ค่อยเก่ง ฟังบทเพลงบอกความคิดถึงก็อยากร้องไห้ เธออยู่ห่างความอ้างว้างโรยตัวอยู่ใกล้ใจ ฉันโอบกอดความเปล่าไร้อย่างเงียบงัน ดึกแล้ว...เธอคงเข้านอน แล้วจะรับรู้ไหมถึงความอาทรที่มีของฉัน รู้หรือเปล่า...มีคนรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ทุกวัน เธอรู้ไหม...ที่แห่งนี้ยังมีฉัน...นับลมหายใจคิดถึงเธอ(ก่อนหลับตา)
20 มกราคม 2547 18:51 น. - comment id 205455
กลอนเศร้าอีกแล้ว วันนี้มีแต่กลอนเศร้า ๆ ชอบบรรทัดสุดท้ายจัง ตรงใจดี มาทักทาย *_________*
20 มกราคม 2547 19:09 น. - comment id 205471
เศร้าเจง กลอนเปล่าของคุณเพราะมาก
20 มกราคม 2547 23:09 น. - comment id 205509
อ่านแล้วอยากร้องไห้ ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไรนะ เขายังรักเขียดตัวน้อยของหมูอ้วน ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เวลาที่บวกอะไรไปแล้วทำไมต้องลบออกนะจึงจะเหมือนเดิม ทำอย่างอื่นแทนไม่ได้หรือไงนะ
20 มกราคม 2547 23:11 น. - comment id 205510
สวัสดีจ้ะ น้องแอ๊ปเปิ้ล มาเยี่ยมจ้ะ ...เหงาจังเลยเนอะ
21 มกราคม 2547 06:10 น. - comment id 205588
..ฝากสายลม...กระซิบบอกเค้า..ให้เธอ... ..ฝากลมละเมอ...บอกใคร..คนนั้น... คืนนี้..ดึกแล้ว..โปรดคิดถึงฉัน... ..แค่..พร้อมมีกัน.. ฉันฝัน..เส้นทาง..ที่เดิน.. เรน..มาทักทาย...นะคะ... ..บทกวี..ให้ความรู้สึก... เศร้าจังเลยค่ะ...
21 มกราคม 2547 06:37 น. - comment id 205595
เพราะมาก.........มาก..........มาก......... ก่อนที่จะขออนุญาติเก็บเข้ากรุ... ป่านนี้...เธอคงหลับไหลไม่รู้เรื่องราว ในคืนที่ดวงดาว...ส่องสกาวอยู่อย่างนี้ ก่อนที่ฉันจะกลับตา...ยังโหยหาเธอคนดี กับความมืดมิดที่เดียวดายอยู่อย่างนี้...ตามลำพัง โอบกอดผ้าห่ม...ที่พรั่งพรมสู่ร่าง เหน็บหนาวอ้างว้าง...ท่ามกลางความผิดหวัง ค่ำคืนที่มืดสนิท...ปกปิดกำบัง ระยะทางที่แสนไกลห่าง...และขาดร้างไฟฟืน ก่อนจะหลับตาลงครั้งใด ในหัวใจ...มันร่ำร้องหวั่นไหวยากทนฝืน เธอฝัน...ฉันเพ้อ...ละเมออยู่ทั้งคืน ในฐานะของ **คนอื่น**...ที่ไม่สามารถหยิบยื่นความหวังดี... ขออนุญาติต่อกลอนด้วยนะครับ...อดใจไม่ไหว...อิ อิ ... มาเยี่ยมนะครับ *-*
21 มกราคม 2547 07:29 น. - comment id 205617
คิดถึงคำนึงหา กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ส่วนหนึ่งลึกซึ้งใจ ฉันได้มอบเธอครอบครอง
21 มกราคม 2547 15:49 น. - comment id 205846
ยามที่ฉันหลับตา ถ้ามีมือ คุณมาแนบอยู่ใกล้ แล้วถามปลอบ เหนื่อยหรือ ไม่เป็นไร จะมีเธอ คอยกอดให้ ความอุ่นอิง... ***กลอนเศร้าเหงา และเจ็บดี ชอบจัง ได้ความรู้สึกยังไงไม่รู้เนอะ...****
22 มกราคม 2547 14:43 น. - comment id 206021
ขอมีเธอทุกเวลาจะได้ไหม ตลอดไปจะขอมีเพียงแต่เธอ แม้ว่าวันข้างหน้ายากจะเจอ มีเธอเสมอ จะมีเธอ ทุกเวลา ถึงแม้เราจะอยู่กันไกลแสนไกลจากตรงนี้............. .....แต่ความรู้สึกีๆที่มีให้กันก็ไม่เคยจางหายไปเลย.......... ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉัน..... .........ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกันทุกเวลา
2 กุมภาพันธ์ 2547 11:02 น. - comment id 210834
ถ้าคุณคิดถึงใคร แล้วคุณไม่บอกออกไป แล้วคนที่คุณคิดถึงเขาจะรับรู้ได้ อย่างนั้นหรือขอให้เธอเข้าใจ.. น้อยใจมากนะ.. ถ้าความคิดถึงเป็นของฉัน แต่คนที่ฉันคิดถึง เป็นของคนอื่น
2 กุมภาพันธ์ 2547 18:35 น. - comment id 211009
. เพราะสุดๆเลยอ่ะค่ะ ทึ่งมากกก..