ในคืนค่ำ..แห่งราตรี งานปาร์ตี้ก็เริ่มต้น แขกผู้มาเยือนทั่วสกล พร้อมใจมายล..มาเยือนเรา จันทร์ควงดาวมาเป็นเพื่อน ลมชวนเดือนรายล้อมรอบขุนเขา น้ำโคลงเรือ..เพื่อหยอกเย้า หิ้งห้อยเริงเร้ากับเงาไพร จันทร์เต้นระบำกับผืนน้ำ ตามจังหวะลำเรือไหว จั๊กจั่นบรรเลง..เพลงจับใจ เราอยู่ในฝันละไมร่วมกัน แก้มอิงซบกับไหล่อุ่น แทนหมอนหนุนอันสุขสันต์ บนเรือสราญ..ลำนั้น ฉันยังจดจำได้ดี เธอกระซิบอะไรที่ข้างหู เสียงยังกึกก้องอยู่..ในวันนี้ จันทร์เจ้าขาเป็นพยานให้ที แสงดาวริบหรี่เหมือนตรอมใจ หัวใจใครไม่แน่วแน่ ปรวนแปรไปตามสายน้ำไหล ขึ้นขึ้น ลงลง เรื่อยไป หัวใจบอกอะไรไม่ได้จริง อรุณเบิกฟ้าพากระจ่าง ส่องทางให้เห็นสรรพสิ่ง ฉันพบว่าความฝันกับความจริง แข่งขันกันวิ่งไปคนละทาง
6 มกราคม 2547 23:13 น. - comment id 198929
กลอนบทนี้ผู้หญิงไร้เงาจำได้ว่าลงกลอนไปแล้วครั้งหนึ่งใช่ไหมค่ะ อ่านแล้ว จำได้ว่าเป็นบทที่ชอบมาก เพราะเนื้อหาไพเราะและมีความหมายดีมากเลยค่ะ ชอบมากเลยนะค่ะสำหรับบทนี้
7 มกราคม 2547 00:25 น. - comment id 198954
ตอบผู้หญิงไร้เงา..ไม่เห็นบอกชื่อเล่นกันบ้างเลยนะค่ะ อยากรู้จักค่ะ..พั้น
7 มกราคม 2547 11:00 น. - comment id 199056
มาทักทายอีกรอบครับ ชอบกลอนที่คุณเขียนมาก งดงาม และทรงความหมายมาก...เก่งจัง
7 มกราคม 2547 11:00 น. - comment id 199057
มาทักทายอีกรอบครับ ชอบกลอนที่คุณเขียนมาก งดงาม และทรงความหมายมาก...เก่งจัง