หากเธอเป็นจันทร์...และฉันเป็นดาว

พู่กันของหูกวาง

ดวงดาวยามค่ำคืน
ล้วนหลากร้อยลอยเลื่อนเกลื่อนท้องฟ้า
ระยิบระยับจับแสงแห่งจันทรา
ที่เด่นดวงบนนภาเพียงหนึ่งจันทร์
จันทร์เจ้าเอย...เจ้าส่องแสง
ในค่ำขึ้นน้ำค้างแรงไม่เปลี่ยนผัน
ยังคงอยู่เพียงหนึ่งเดียวทุกคืนวัน
ส่วนฉันเป็นเพียงหนึ่งในนั้น...ของหมู่ดาว
หมู่ดาวนับแสนล้าน
ต่างระยิบแข่งขันภายใต้เมฆขาว
บ้างกระพริบลิบล่องส่องสกาว
ลาดลิ่วส่องทิวยาว...ตามสายทาง
หนึ่งดวงดาวที่แอบรักพระจันทร์
เข้าใจความใฝ่ฝัน...คงแสนไกลห่าง
ส่องแสงริบหรี่...เลือนลาง
ไม่อาจแข่งกับดาวแห่งฟ้ากว้าง...อย่างสมใจ
จึงได้เพียงเฝ้าฝัน
ดาวน้อย...คอยพระจันทร์อย่างหวั่นไหว
เคลื่อนคล้อยมาเสัยที...มาใกล้-ใกล้ใจ
เพียงดาวดวงนี้อยากได้สัมผัสอุ่นไอ...ของจันทรา
ความรักจากหนึ่งในร้อยพัน
ดาวดวงนี้เข้าใจว่าพระจันทร์...คงไม่อาจเห็นค่า
ยังมีดวงดาวงดงามอีกมากมายให้อยู่ในสายตา
ไม่อาจเป็นดาวน้อยไร้ค่า...อย่างเรา
ได้แต่ร้องไห้กับท้องฟ้า
เราเองคงเป็นดาวบนนภา...ที่แสนโง่เขลา
รักนี้...ไม่อาจยินดีให้กับดาวน้อย-น้อยอย่างเรา
โดดเดี่ยวกลางเวหาหาว...เพียงลำพัง
จะกี่วันคืนที่พ้นผ่าน
หรือกี่วันวาน...ที่ดวงดาวยังหวัง
ทุกค่ำคืน...ดาวน้อยสะอื้นอยู่ในภวังค์
เป็นดวงดาวที่อ้างว้าง...ข้าง-ข้างผืนดิน
ตราบฟ้าดินจะลับลา
ตราบเวหาจะมลายสิ้น
ตราบดาวดวงนี้ยังไม่หล่นลงบนดิน
ตราบใดจันทร์ต้องการน้ำใจที่ไหลริน...ดาวน้อยพลัดถิ่น...^^^ยินดี^^^