เพ้อพร่ำ

ธีรนันท์


                                   
แสงโสมส่องกระจ่างที่กลางหาว    หมู่ดวงดาวพราวพร่างกลางเวหา
คิดถึงหน้านวลน้องเคยจ้องตา      หวั่นอุราพาดวงจิตคิดไปไกล
ป่านฉะนี้นวลนางอ้างว้างนัก          ได้พิศพักต์นวลอนงค์คงสุขี
อยากเคียงข้างนวลน้องสองชีวี     ตราบเท่าที่มีตะวันและจันทรา.				
comments powered by Disqus
  • ต๋องแต๋ง

    25 ธันวาคม 2546 14:21 น. - comment id 194266

    จะเพ้อพร่ำ-พร่ำเพ้อไปถึงไหน?
    ในเมื่อใจของเธอก็มีเขา
    ต่างก็รู้ในใจของสองเรา
    ไม่ว่างเปล่ามั่นคงในรักเดียว.
    ***กลอนซึ้งดีครับ***
  • **ipereen**

    25 ธันวาคม 2546 14:30 น. - comment id 194270

    หากว่าฉันคือตะวัน
    และเธอนั้นคือจันทรา
    เราคงอยู่คู่กันบนฟ้า
    และมีดาราเป็นพยาน..
    
    คิดถึงเค้าก็ไปหาสิคะ.. :-)
  • ผู้หญิงไร้เงา

    25 ธันวาคม 2546 17:27 น. - comment id 194328

    ตราบเท่าที่มีตะวันและจันทรา.
    เธอก็คุณค่าสำหรับฉัน
    เป็นคนเดิมคนดีที่ผูกพัน
    และคงมั่นเหมือนตะวันและจันทรา
    
    *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
  • แม่จิตร

    25 ธันวาคม 2546 20:58 น. - comment id 194441

    ตะวันและจันทรา.ยังคงอยู่
    อยากบอกให้รู้ตราบเท่าวันนี้
    อยากบอกให้รู้นะคนดี
    ต่อไปนี้ฉันจะขออยู่เพียงเธอ
    
    แต่งได้ซึ้งตรึงใจนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน