แสงโสมส่องกระจ่างที่กลางหาว หมู่ดวงดาวพราวพร่างกลางเวหา คิดถึงหน้านวลน้องเคยจ้องตา หวั่นอุราพาดวงจิตคิดไปไกล ป่านฉะนี้นวลนางอ้างว้างนัก ได้พิศพักต์นวลอนงค์คงสุขี อยากเคียงข้างนวลน้องสองชีวี ตราบเท่าที่มีตะวันและจันทรา.
25 ธันวาคม 2546 14:21 น. - comment id 194266
จะเพ้อพร่ำ-พร่ำเพ้อไปถึงไหน? ในเมื่อใจของเธอก็มีเขา ต่างก็รู้ในใจของสองเรา ไม่ว่างเปล่ามั่นคงในรักเดียว. ***กลอนซึ้งดีครับ***
25 ธันวาคม 2546 14:30 น. - comment id 194270
หากว่าฉันคือตะวัน และเธอนั้นคือจันทรา เราคงอยู่คู่กันบนฟ้า และมีดาราเป็นพยาน.. คิดถึงเค้าก็ไปหาสิคะ.. :-)
25 ธันวาคม 2546 17:27 น. - comment id 194328
ตราบเท่าที่มีตะวันและจันทรา. เธอก็คุณค่าสำหรับฉัน เป็นคนเดิมคนดีที่ผูกพัน และคงมั่นเหมือนตะวันและจันทรา *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
25 ธันวาคม 2546 20:58 น. - comment id 194441
ตะวันและจันทรา.ยังคงอยู่ อยากบอกให้รู้ตราบเท่าวันนี้ อยากบอกให้รู้นะคนดี ต่อไปนี้ฉันจะขออยู่เพียงเธอ แต่งได้ซึ้งตรึงใจนะครับ