คิมหันต์เวียนเปลี่ยนจากจำพรากลา หนาวแล้วหนาพาใจให้ไหวหวั่น แม้สวมผ้าหนานุ่มคลุมทั้งวัน ยังเย็นสั่นงันงกแน่นอกทรวง หากมีใครให้ฉันทุกวันอุ่น อบละมุนกรุ่นไอใคร่แหนหวง ให้เธออยู่คู่กันฉันเคียงควง เดินสู่ห้วงเหวรักลึกภักดี จะแนบกายคลายหนาวคราวมีลม คอยพัดข่มระดมมาพาสุขี ถอดเสื้อผ้าหนานุ่มเคยคลุมดี ห่มเธอนี้แนบเนื้อไม่เบื่อลา ฉันอบอุ่นละมุนไปด้วยไอรัก กอดเธอหนักรักมากยากกังขา สัมผัสผิวสยิวเธอเพ้อคอยมา ยามนิทราคาหมอนเธอนอนเคียง
นกตะวัน 16 ธ.ค. 2546 08:07 น. - ID 43039 
505
2
0
16 ธันวาคม 2546 08:28 น. - comment id 191650
หนาวกว่าหนาวคราวนี้ฤดีหมอง ไร้คนครองเคียงกายให้คลายหนาว พ้นวสันต์หวั่นจิตพิษรักคราว- นี้จักร้าว..เหน็บใจไปกี่นาน.. อรุณสวัสดิ์ค่ะ .. เช้านี้ได้ใส่เสื้อแจ๊กเก็ตไปทำงานแล้ว หยิบจากตู้มารอท่าไว้หลายวัน ดีใจที่หนาวซะที ..
16 ธันวาคม 2546 11:04 น. - comment id 191682
อบอุ่นดีจังเลยค่ะ หนาวแล้วห่มรักแทนห่มผ้า อบอ่นหนักหนาห่มรักแทนผ้าหม มีอ้อมแขนของคนดีกันสายลม แม้ไม่มีผ้าห่มยังอุ่นกาย
16 ธันวาคม 2546 11:57 น. - comment id 191706
อยากเป็นเสื้อกันหนาวครับ กลอนไพเราะดีครับผม
17 ธันวาคม 2546 07:57 น. - comment id 191990
หน้าส่วนตัว
..โห้ยย.. หนาวจริงด้วยดิคะ...
ตอนนี้...
..เรนใส่เสื้อสีชมพู..ของพ่อ...
อบอุ่น.. มากมาย...
..ใครเห็น ก็อิจฉา...
..เรนจะอวด..เสื้อที่พ่อ..ให้มา..
..อบอุ่นกายา.. หายหนาว..ทันที...
เรน..ขออนุญาต..แจมนะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
