สายน้ำใสไหลพล่านผ่านหินผา หลั่งล้นบ่าหาใกล้ไปไกลแสน จากยอดดอยค่อยไหลไปสุดแดน สู่แว่นแคว้นแดนดินถิ่นทะเล แต่น้ำตาหาเป็นเช่นนี้ไม่ เมื่อเอ่อไหลใช่หลั่งดั่งมีเล่ห์ คงขังอยู่คู่ใจไร้รวนเร แม้รักเร่เทให้ไม่กลับคืน น้ำตาฉันนั้นหลั่งพรั่งพรูมา เหมือนเรียกหาคว้ารักเธอจักยื่น ลัดเลาะแก่งแห่งอารมณ์ข่มทุกคืน รักไม่ฟื้นคืนมาพาเศร้าใจ ด้วยน้ำตาหาไหลไกลดั่งธาร ฉันฟุ้งซ่านควานรักเธอจักให้ ร้องไห้มากลำบากจิตคิดตัดใจ หลั่งเท่าไรใจซมตรมทุกที
นกตะวัน 14 ธ.ค. 2546 20:21 น. - ID 42970 
298
2
0
14 ธันวาคม 2546 20:30 น. - comment id 191214
น้ำตาฉันไม่หลั่งเหมือนคนอื่น ไม่สะอื้นแต่ขื่มขมตรมหนักหนา ไม่ร้องไห้แต่เสียใจทุกเวลา ไร้น้ำตาแต่กลับทุกตรมใจ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ปกติผู้หญิงไร้เงาไม่ค่อยร้องไห้ แต่การไม่ร้องไห้ใช่ว่าจะไม่เสียใจ*-*
15 ธันวาคม 2546 01:45 น. - comment id 191332
โห
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
