เธอจากไปไปจากเธอให้เพ้อหนัก เธอขาดรักรักขาดเธอให้หวั่นไหว ไปจากเขาเขาจากไปให้ช้ำใจ หมดเยื่อใยใยหมดเยื่อเคลือน้ำตา คิดอยากกลับกลับอยากคิดไปเป็นอื่น ต้องทนฝืนฝืนทนต้องติดตามหา รู้ทั้งรู้ทั้งทั้งรู้เสียเวลา แค่ผ่านมาผ่านมาแค่หน้าบ้านเธอ ใจเจ้าเอ๋ยเอ๋ยใจเจ้าเศร้ายิ่งนัก หมดความรักรักหมดความยังต้องเผลอ เสียหน้ายิ่งยิ่งเสียหน้ามารักเธอ พอแล้วเออ.เออ..พอแล้ว..แห้วทั้งปี
12 ธันวาคม 2546 09:27 น. - comment id 190086
อิอิ ระวังงานงานไม่เสร็จนะจ๊ะ
12 ธันวาคม 2546 17:25 น. - comment id 190170
เพราะดีครับ...คิดได้ไง..น่าเเปลก.. แต่ก็...พยายามเข้านะครับ....ซักวันอาจเป็นนักเขียนกลอนที่เก่งที่สุดในโลกเลยน่ะครับ.. สู้ๆ....
12 ธันวาคม 2546 17:33 น. - comment id 190172
เมจิคเชี่ยน*** โฮะๆ...งานไม่เสร็จไม่กลัว..กลัวจารย์จะไม่รับมากกว่าอ่ะเจ้าค่ะ นายยียวน บ๊อบบี้*** ขอบคุณนะเจ้าคะสำหรับกำลังใจ..ไม่คิดเล้ยยย ว่าปากดีๆแบบนาย จะพูดดีก็เปง @^_^@
12 ธันวาคม 2546 21:54 น. - comment id 190238
เธอจากไปไปจากเธอให้เพ้อหนัก มีแต่พักพักแต่มีที่ห่วงหา แต่เราสองสองเราแต่แค่ผ่านตา ไร้อุราราอุไร้ใจฉันเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เก่งจริง ๆ *-*
13 ธันวาคม 2546 01:54 น. - comment id 190319
ผู้หญิงไร้เงา*** ชมมากไปไปมากชมฉันเลยเขิน ชมกันเกินเกินกันชมข่มใจไหว อยู่ต่อไปไปต่ออยู่..คงขาดใจ ชมมากไปไปมากชม..ฉันอายจัง แหะๆ ขอบคุณนะเจ้าคะที่เข้ามาแวะเวียนกันตลอด @^_^@
6 มกราคม 2547 22:46 น. - comment id 198910
หนูรักเด็กๆค่ะ
7 มกราคม 2547 03:04 น. - comment id 198981
who r u man on the moon...can i know u???